Lúnge

f -, -n анат. лёгкае

es auf der ~ háben — мець хво́рае лёгкае

aus vóller [vóllster] ~ schréien* — крыча́ць на ўсё го́рла

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Сіняшы́йка ‘невялікая пеўчая птушка сямейства драздовых з яркім апярэннем’ (ТСБМ), ‘варакушка, Lusciola sulcica’ (Байк. і Некр.). Ад сіні (гл.) і шыйка < шыя (гл.) паводле колеру апярэння. Параўн. рус. синеше́йка ‘птушка з роду плісак, Motacilla snecica’, а таксама сінаго́рліца ‘род галубоў’ (Ласт.), ст.-бел. синогордлица ‘галубка’ (Ст.-бел. лексікон), магчыма з польск. sinogardlica, sinogarlica ‘птушка з роду галубоў’, што да sini і gardło ‘горла’ (Варш. сл.; Брукнер, 491).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

драць, дзяру́, дзярэ́ш, дзярэ́; дзяро́м, дзераце́, дзяру́ць; драў, дра́ла; дзяры́; дра́ны; незак.

1. што. Раздзіраць на часткі, на шматкі.

Д. паперу.

2. што. Зношваць (адзенне, абутак) да дзірак.

Д. вопратку.

3. што. Аддзяляць, знімаць.

Д. скуру з авечкі.

Д. лыка.

4. што. Выдзіраць з карэннем, адрываць.

Д. мох.

5. што. Драпаць (аб прыладах, інструментах).

Брытва дзярэ.

Сухая лыжка рот дзярэ (з нар.).

6. каго (што). Забіваць, разрываць каго-н. (аб драпежніках).

Каршун дзярэ кураня.

7. што. Раздрабняць таркай.

Д. бульбу.

8. што. Раздражняць, выклікаць непрыемнае адчуванне (разм.).

Перац дзярэ горла.

9. што. Ачышчаць зерне ад шалупіння, рабіць з зерня крупы.

10. Дорага прасіць, браць за што-н. (разм.).

◊

Драць горла (глотку) (разм., груб.) — моцна гаварыць, крычаць, спяваць.

Драць казлы (разм.) — ванітаваць.

Драць (задзіраць) нос (разм., неадабр.) — задавацца, трымаць сябе высакамерна.

|| зак. задра́ць, -дзяру́, -дзярэ́ш, -дзярэ́; -дзяро́м, -дзераце́, -дзяру́ць; -дра́ў, -ра́ла; -дзяры́; -дра́ны (да 6 знач.), задзе́рці, -дзяру́, -дзярэ́ш, -дзярэ́, -дзяро́м, -дзераце́, -дзяру́ць; -дзёр, -дзе́рла; -дзяры́; -дзёрты (да 6 знач.), садра́ць, здзяру́, здзярэ́ш, здзярэ́; здзяро́м, здзераце́, здзяру́ць; садра́ў, -ра́ла; здзяры́; садра́ны (да 3, 7, 9 і 10 знач.) і здзе́рці, здзяру́, здзярэ́ш, здзярэ́; здзяро́м, здзераце́, здзяру́ць; здзёр, здзе́рла, здзяры́; здзёрты (да 3, 7, 9 і 10 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

throat

[Өroʊt]

n.

1) го́рла n., гарта́нь, гло́тка f.

2) страваво́д -у m.; ды́хальны шлях

3) ву́зкі прахо́д, вузка́я адту́ліна; жарало́ вулька́на, гарлаві́на f.

•

- jump down someone’s throat

- lump in one’s throat

- stick in one’s throat

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Hals

m -es, Hälse

1) шы́я

j-m um den Hals fállen* — кі́нуцца каму́-н. на шдю

sich (D) etw. vom ~e scháffen — адрабі́цца ад чаго́-н.

sich (D) den ~ bréchen* — скруці́ць [злама́ць] сабе́ галаву́ [ка́рак]

~ über Kopf — стрымгало́ў

2) го́рла, гло́тка

aus vóllem ~e — на ўсё го́рла

mir tut der ~ weh — у мяне́ балі́ць го́рла

den ~ nicht voll kríegen können* — быць ненасы́тным [ненае́дным]

j-m den ~ stópfen — заткну́ць каму́-н. го́рла, заста́віць каго́-н. замо́ўкнуць

das hängt mir längst zum ~e heráus — гэ́та мне даўно́ абрды́ла

3) ры́льца (бутэлькі)

◊ éinen lángen ~ háben — быць на́дта ціка́ўным

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

бульката́ць, ‑коча; незак.

1. Бурліць, бурна кіпець (пра вадкасць). Кіпіць, булькоча вада, старанна варочаючы скрылікі бульбы. Брыль. Стала ціха, ціха, і ў гэтую цішыню велічна, як з нябыту ў вечнасць, ліўся, шумеў, булькатаў горны паток. Быкаў.

2. безас. Ствараць глухія перарывістым гукі пры захворванні горла, грудзей. У горле чалавека нешта булькатала, і пры кожным выбуху ён капаў тварам зямлю. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

суши́ть несов., прям., перен. сушы́ць;

суши́ть се́но сушы́ць се́на;

э́тот таба́к су́шит го́рло гэ́ты тыту́нь су́шыць го́рла;

го́ре су́шит челове́ка го́ра су́шыць чалаве́ка;

◊

суши́ть вёсла мор. сушы́ць вёслы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

камя́к м

1. Klúmpen m -s, -;

камя́к у го́рле ein Kloß im Hals;

слёзы камя́ко́м падступі́лі да го́рла die Tränen schnürten die Kéhle;

2.:

камя́кі разм Kartóffelbrei m -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

зма́заць, зма́зваць

1. (памазаць) éinschmieren vt;

зма́заць тлу́шчам (éin)fétten vt;

зма́заць але́ем (éin)ölen vt;

зма́заць го́рла den Hals [die Kéhle] pínseln;

2. разм (запэцкаць) beschmútzen vt, schmútzig máchen; beflécken vt (плямамі)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

зма́званне н

1. Ábschmieren n -s, Schmíerung f -, Schmíeren n (выявы – напр у тэлевізары) Verwackelung f -, Verwacklung f -;

зма́званне го́рла мед Pínseln der Kéhle;

зма́званне пыта́ння разм das Verwíschen [Vertúschen] éiner Fráge

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)