1. Доўгая аднавясловая пласкадонная венецыянская лодка з каютай, фігурным носам і высокай кармой.
2. Кабіна для людзей, механізмаў, прыбораў і пад. у стратастаце, дырыжаблі, аэрастаце.
3. Таварны вагон, у падлозе якога знаходзяцца люкі для высыпання грузу.
[Іт. gondole.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ГРУЗАПАДЫМА́ЛЬНАСЦЬ транспартнага сродку, максімальная карысная нагрузка, на перавозку якой разлічаны чыг.вагон, грузавы аўтамабіль, судна, самалёт і інш.трансп. сродкі; асн. іх эксплуатац. характарыстыка. Вымяраецца ў тонах. У суднаў адрозніваюць грузападымальнасць поўную (дэдвейт) і карысную (чыстую), якая вызначаецца масай карыснага грузу. Грузападымальнасць 4-восевых чыг. вагонаў 62—65 т, марскіх танкераў да 300 тыс.т, самалётаў да 80 т (Ан-22), аўтамабіляў да 220 т (БелАЗ-753).
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
Páckwagen
m -s, -
1) фурго́н, паво́зка для пакла́жы
2) чыг. бага́жны ваго́н
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
хваставы́, ‑ая, ‑ое.
1. Які мае адносіны да хваста. Хваставы плаўнік.
2. Які знаходзіцца ў хвасце, у канцы чаго‑н. Хваставы вагон. □ Хваставыя чырвоныя агні поезда глядзяць з начы на .. [Яругіна].., але неўзабаве і яны знікаюць.Карамазаў.
•••
Хваставое апярэнне самалётагл. апярэнне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
sleeping
[ˈsli:pɪŋ]1.
n.
спаньнё n.
2.
adj.
1) які́ сьпіць
2) спа́льны
a sleeping car — спа́льны ваго́н
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
цыстэ́рнажспец Zistérne f -, -n, Tank m -(e)s, -e і -s; Tánkwagen m -s, -, Késselwagen m (аўтамабіль, вагон)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
безбіле́тны, ‑ая, ‑ае.
Які не мае білета (у 1 знач.). Безбілетны пасажыр./узнач.наз.безбіле́тны, ‑ага, м.[Наста:] — А памятаеш [Васіль], як першы раз на поўным хаду садзіўся ў мой вагон? Памятаеш? Хацелася высадзіць цябе, безбілетнага, дык ты ледзь не з’еў мяне.Карамазаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тармазны́, ‑ая, ‑ое.
1. Які мае адносіны да тормаза. Тармазны цэх. Тармазны вінт.// Які служыць тормазам, з’яўляецца тормазам. Тармазны башмак.// Які мае тормаз. Тармазное кола. Тармазны вагон.// Які абслугоўвае тормаз. Тармазны кандуктар.
2.Спец. Звязаны з тармажэннем (у 2 знач.). Тармазная рэакцыя.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
wywrotka
ж.
1.вагон, які перакульваецца;
wywrotka samochodowa — самазвал;
2.спарт.разм. падзенне; выкульванне
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)