Verbum

закла́дчык, -а, мн. -і, -аў, м. (уст.).

Асоба, якая здае ў заклад рэчы, маёмасць.

|| ж. закла́дчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. закла́дчыцкі, -ая, -ае.

ва́хмістр, -а, мн. -ы, -аў, м.

У царскай арміі: званне фельдфебеля ў кавалерыі, а таксама асоба, якая мае гэта званне.

|| прым. ва́хмістрскі, -ая, -ае.

ваеннаабавя́заны, -ага, мн. -ыя, -ых, м.

Асоба, якая павінна несці вайсковую службу (падлягае прызыву або знаходзіцца ў запасе).

|| ж. ваеннаабавя́заная, -ай, мн. -ыя, -ых.

агіта́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Асоба, якая займаецца агітацыяй.

|| ж. агіта́тарка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак (разм.).

|| прым. агіта́тарскі, -ая, -ае.

контраге́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Асоба або ўстанова, якія ўзялі на сябе пэўныя абавязкі па дагаворы.

|| прым. контраге́нцкі, -ая, -ае.

маёр, -а, мн. -ы, -аў, м.

Афіцэрскае званне, рангам вышэйшае за званне капітана, а таксама асоба, якая носіць такое званне.

|| прым. маёрскі, -ая, -ае.

пастая́лец, -льца, мн. -льцы, -льцаў, м. (разм.).

Жыхар, асоба, якая часова жыве ў нанятай кватэры.

|| ж. пастая́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак.

рэферэ́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

Службовая асоба, якая з’яўляецца дакладчыкам і кансультантам па пэўных пытаннях.

Р. прэзідэнта.

|| прым. рэферэ́нцкі, -ая, -ае.

упаўнава́жаны, -ага, мн. -ыя, -ых, м.

Афіцыйная асоба, якая дзейнічае на падставе якіх-н. паўнамоцтваў.

У. фінансавага аддзела.

|| ж. упаўнава́жаная, -ай, мн. -ыя, -ых.

ура́ч, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Асоба з вышэйшай медыцынскай адукацыяй, якая лечыць хворых.

|| ж. урачы́ха, -і, ДМ -чы́се, мн. -і, -чы́х (разм.).