Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Бадзя́ць ’пэцкаць, валачыць’ (Др.-Падб.), ’неахайна адносіцца, насіць (адзенне, абутак)’ (Янк. Мат.). Не вельмі яснае слова. Можна выказаць дагадку аб сувязі з бадзя́цца, бада́ццэ (гл.), дакладней, аб паходжанні гэтых дзеясловаў ад агульнай асновы бад‑ (< обад‑ < об‑вад‑; *vaditi ’перашкаджаць’ → ’рабіць дрэнна, псаваць’).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Карбава́ць ’рабіць зарубкі’ (ТСБМ), укр.карбувати ’тс’ запазычанні з польск.karbować ’тс’. Дзеяслоў не з’яўляецца адыменным дэрыватам папярэдняй лексемы. На беларускай моўнай глебе лексема карб (гл.) амаль толькі ў спецыфічным значэнні, таму яе можна разглядаць як другасную адносна карбаваць (Слаўскі, 2, 70).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Пу́рын (pùryn) ’малочніца, хвароба немаўлят (soer)’ (слонім., Машынскі, Atlas), іншыя назвы хутчэй за ўсё ўзніклі пад уплывам народнай этымалогіі: kuryny (баран., там жа), kurynny mołočaj (івац., там жа), параўн. польск.дыял.prym, prymka ’тс’. Няясна, магчыма, звязана з літ.pùrinti ’рабіць рыхлым’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
schedule
[ˈskedʒu:l]1.
n.
раскла́д -у m.; гра́фік, сьпіс -у m.
2.
v.t.
рабі́ць раскла́д; запі́сваць у раскла́д
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
sneer
[snɪr]1.
v.i.
а) насьміха́цца; рабі́ць кпі́ны; кпіць
б) насьме́шліва ўсьміха́цца
2.
n.
насьме́шка f., кпі́ны pl.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
dazzle
[ˈdæzəl]1.
v.
1) асьляпля́ць
2) рабі́ць вялі́кае ўра́жаньне, ура́жваць
2.
n.
асьляпле́ньне n., бляск -у m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
deaden
[ˈdedən]1.
v.t.
1) аслабля́ць, заглуша́ць; прытупля́ць (боль)
2) рабі́ць гуканепраніка́льным
2.
v.i.
абміра́ць, заміра́ць; прытупля́цца; слабе́ць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
detour
[ˈdi:tʊr]1.
n.
аб’е́зд, абхо́д -у m.
2.
v.
1) рабі́ць аб’е́зд, абыхо́дзіць
2) скіро́ўваць на аб’е́зд
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
let go
а) пусьці́ць, вы́пусьціць (на во́лю ці з рук)
б) пакі́нуць (рабі́ць); адмо́віцца ад каго́-чаго́
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)