Verbum

полномо́чный

1. паўнамо́цны;

полномо́чный мини́стр паўнамо́цны міні́стр;

полномо́чный посо́л паўнамо́цны пасо́л (амбаса́дар);

полномо́чный представи́тель паўнамо́цны прадстаўні́к;

2. (уполномоченный) упаўнава́жаны;

я не полномо́чен э́то де́лать я не ўпаўнава́жаны гэ́та рабі́ць.