ćwiek

м. цвік;

ćwiek w głowie — дзівацтва;

zabić (wbić) komu ~a w głowę — задаць задачу каму; азадачыць каго

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

рабро́ ср.

1. мн. рэ́бры анат. ребро́;

2. мат. ребро́;

◊ палічы́ць (пералічы́ць) рэ́бры — (каму) пересчита́ть рёбра (кому);

адны́ рэ́бры — ко́жа да ко́сти;

за маё дабро́ ды мне ў р. — погов. за моё добро́ да мне в ребро́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

offenbáren

неаддз. vt (part II offenbárt i geóffenbart)

1.

выяўля́ць; праяўля́ць, адкрыва́ць, пака́зваць, рабі́ць вядо́мым

2.

(sich) выяўля́цца; праяўля́цца, выяўля́цца; рабі́цца [станаві́цца] вядо́мым

sich j-m ~ — вы́казаць каму́-н. свае́ ду́мкі, адкры́ць каму́-н. душу́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

beschéiden

I

a сці́плы, памярко́ўны

II

* vt

1) інфармава́ць, паведамля́ць (рашэнне)

2)

(j-m) ~ — паэт. надава́ць (каму-н. што-н.); дарава́ць, дары́ць, дава́ць (каму-н. што-н.)

jédem séinen Teil ~ — выдзяля́ць ко́жнаму яго́ ча́стку

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ufać

незак.

1. верыць каму, у што; давяраць каму;

ufać że ... — верыць, што...;

2. w co спадзявацца, разлічваць на што;

ufać w pomyślny koniec wojny — спадзявацца (разлічваць) на паспяховае заканчэнне вайны;

ufać we własne siły — спадзявацца на свае сілы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

зя́бка, прысл.

1. Адчуваючы холад. Старшына зябка захінуўся ў шынель. Быкаў. Стала халадней, людзі зябка паціскалі плячамі і хуталіся ў лёгкае адзенне. Лынькоў.

2. безас. у знач. вык. Холадна. Ля вушэй свішча вецер, пранізвае наскрозь. Зябка. Асіпенка. На двары так зябка, што хочацца хутчэй зайсці ў цёплы кароўнік абагрэцца. Дуброўскі.

3. безас. у знач. вык., каму-чаму. Пра адчуванне холаду. Мне зябка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

затума́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., што.

Зацягнуць туманам, смугой, вільгаццю і пад. // Зацьміць, завалачы вочы (пра слёзы). Слёзы, як ні стрымлівала іх [Ганна], набеглі на вочы, затуманілі позірк. Мележ. // перан. Пазбавіць яснасці, выразнасці; замарачыць. Хваляванне затуманіла старэчы розум, выцвілыя вочы засціла сляза. Мехаў. Гандлёвы азарт, прага нажывы затуманілі свядомасць, буйных і дробных бізнесменаў. Гамолка.

•••

Затуманіць вочы каму — звесці ў зман; абхітрыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

знасі́ць ​1, знашу, зносіш, зносіць; зак., што.

Носкай, доўгім карыстаннем прывесці ў непрыгоднасць (абутак, адзенне). Знасіць боты. □ [Леўчык] ніколі добра не з’еў, не знасіў добрай адзежыны, а ў самога свіран дабра гніе. Чарнышэвіч.

•••

Не знасіць галавы — не мінуць пакарання, не ўцалець каму‑н.: загінуць.

знасі́ць ​2, знашу, зносіш, зносіць; зак., каго-што.

Занесці куды‑н. і прынесці назад. Знасіць дзіця ў бальніцу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зняве́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., каго-што.

Нанесці каму‑, чаму‑н. фізічныя пашкоджанні; пакалечыць. Твар цяжка было разгледзець, так яго знявечылі фашысты перад павешаннем. Новікаў. // Нанёсшы значныя пашкоджанні, давесці да непрыгоднасці, сапсаваць (пра рэчы, прадметы). Даніла даўно пайшоў пехатою да тых далёкіх непраходных хмызоў, якія сваёй дрыгвою зусім знявечылі канал. Пестрак. // перан. Зрабіць дрэнны ўплыў; сапсаваць. Знявечыць душу. Знявечыць жыццё.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́чытаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

1. Даведацца пра што‑н. з прачытанага. Вычытаць навіну. □ Дзесьці я вычытаў, што людзей заўсёды аб’ядноўвае тое аднолькавае, што ў іх на душы. Карпюк. [Міхалючок:] — Тут пра што хочаце вычытаеце. Чорны. // Прачытаць уголас для агульнага ведама; зачытаць. Дырэктар школы абвясціў вечар адкрытым, вычытаў па спісе, каму ў прэзідыум. Сабаленка.

2. Чытаючы, зверыць, выправіць тэкст. Вычытаць рукапіс, гранкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)