Паўната́ ’таўшчыня, сытасць’, ’дастатковая ступень, колькасць чаго-н.’ (ТСБМ), ’поўня’ (Ян.). Укр. повно́та, рус. полнота́, балг. пълнота́. Са ст.-слав. плънота. Аналагічна ст.-в.-ням. fullida, ст.-інд. pūrṇatā ’тс’ (Фасмер, 3, 312).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Рэжонэ́ ’непрыемнасці, небяспека’ (Сцяшк. Сл.). З ілюстрацыі (чаго ты лезяш на рэжонэ) відавочна ўжыванне фразеалагізма лезці на ражон ’рабіць што-небудзь рызыкоўнае’, да таго ж рэжонэ — гэта форма множнага ліку ад ражон (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
умалаці́ць, ‑лачу, ‑лоціш, ‑лоціць; зак.
Разм.
1. чаго. Змалаціць частку чаго‑н. [Тодар:] — Папалуднаваўшы, .. яшчэ аўса ўмалоцім трохі сёння. Крапіва.
2. перан.; што і чаго. З’есці з апетытам, у вялікай колькасці. Умалаціўшы хлеб з вяндлінай, бяромся за суніцы. Сяргейчык.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
davónkommen
* vi (s)
1) уратава́цца, адбі́цца, адкара́скацца (ад каго-н., чаго-н.)
2) пазбы́цца (каго-н., чаго-н.)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
éignen
(sich) (zu D) быць прыда́тным (да чаго-н.), падыхо́дзіць (для чаго-н.), быць зда́тным (на што-н.)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
ángewöhnen
1.
vt (D) прывуча́ць (каго-н. да чаго-н.)
2.
sich (D) etw. ~ — прызвыча́іцца да чаго́-н.
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
ánlehnen
1.
vt (an A) прыхіна́ць (да чаго-н.); прычыня́ць (дзверы)
2.
(sich) прыхіна́цца, прытуля́цца
(да чаго-н.)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
zúgesellen
1.
vt далуча́ць (што-н. да чаго-н.)
2.
(sich)
(D) далучы́цца (да каго-н., чаго-н.)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
ачапі́ць, ачаплю, ачэпіш, ачэпіць; зак., што.
Акружыць, размясціцца ланцугом вакол каго‑, чаго‑н., закрываючы выхады, перагароджваючы доступ куды‑н., да чаго‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адтэрмінава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; зак., што.
Перанесці выкананне чаго‑н. на пазнейшы тэрмін. Адтэрмінаваць плацяжы. // Прадоўжыць тэрмін годнасці чаго‑н. Адтэрмінаваць пропуск.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)