палупі́ць, ‑луплю, ‑лупіш, ‑лупіць; зак., каго-што.

1. Лупіць ​1 (у 1, 2 знач.) некаторы час.

2. Разм. Парваць, разарваць усё, многае. Палупіць паперу на дробныя кускі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паначэ́пліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што і чаго.

Начапіць на каго‑, што‑н. усё, многае або ў вялікай колькасці. Паначэпліваць вёдры на крукі. Паначэпліваць на сябе зброі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пападрыва́ць 1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Падарваць усіх, многіх або ўсё, многае.

пападрыва́ць 2, ‑ае; зак., каго-што.

Разм. Падрыць у многіх месцах (пра жывёл).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папаліва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

1. Паліць усё, многае. Галя хуценька прынесла вады, папалівала вагоны, збольшага сцерла пыл. Сабаленка.

2. і без дап. Паліваць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папарахне́ць, ‑ее; зак.

Разм. Стаць спарахнелым, трухлявым — пра ўсё, многае. [Нахлябіч] паглядзеў навокал ды і кажа: гумно.. ваша ледзьве ліпіць, ды і ўсе будынкі папарахнелі, зараз параскідаюцца. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папрапіва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Разм. Прапіць усё, многае або ўсіх, многіх. [Грында:] — У Мінску цэлы квартал дамоў у .. [майго бацькі] быў. Ды сніўся.. папрапіваў усе дамы. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папрыкле́йваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Прыклеіць што‑н. у многіх месцах, прыклеіць усё, многае. Міхась выпрастаў канвертныя ражкі, захінуў імі спісаны бок — крухмалам папрыклейваў беражкі. Баранавых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

парасплю́шчваць 1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Расплюшчыць (вочы) — пра ўсіх, многіх (гл. расплюшчыць ​1).

парасплю́шчваць 2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Расплюшчыць усё, многае (гл. расплюшчыць ​2).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пассо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Ссунуць усё, многае або ўсіх, многіх. Канцэрт скончыўся. Хлопцы хуценька пассоўвалі да сцен крэслы і расчысцілі месца, пачаліся танцы. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўно́шваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Разм. Унесці ўсё, многае або ўсіх, многіх; паўносіць. Мы паўношвалі ўсё ў дом, паскладалі абы-як і дзе папала. Скрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)