сібірая́звавы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да сібірскай язвы. Сібіраязвавая эпідэмія. // Які служыць для лячэння сібірскай язвы, засцерагае ад яе. Сібіраязвавая сываратка. Сібіраязвавая прышчэпка.

2. Хворы на сібірскую язву. Сібіраязвавыя жывёліны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

hypochondriac

[,haɪpoʊˈkɑ:ndriæk]

1.

n.

гіпахо́ндрык -а m., хво́ры на гіпахо́ндрыю

2.

adj.

гіпахандры́чны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

paranoiac

[,pærəˈnɔɪæk]

1.

n.

парано́ік -а m.; хво́ры на парано́ю

2.

adj.

паранаі́чны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Крупча́к ’кабан, хворы на трыхінелёз’ (ТСБМ, КЭС, лаг., Федар. Рук.). Словаўтварэнне пры дапамозе суфікса ‑чак (Сцяцко, Афікс. наз., 126). Параўн. крупное мяса. Лічынкі ў мясе знешне нагадваюць крупу.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

account​2 [əˈkaʊnt] v. лічы́ць, разгляда́ць;

account for тлума́чыць, растлума́чваць;

His illness accounts for his absence. Яго няма, таму што ён хворы.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

umysłowo

разумова;

niedorozwinięty umysłowo — разумова адсталы;

chory umysłowo — псіхічна хворы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

залату́шны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да залатухі. Залатушнае захворванне. Залатушная жаўцізна.

2. Хворы на залатуху; з залатухай. Залатушнае дзіця. // Чахлы, змарнелы з выгляду. Залатушны яфрэйтар, пазней другіх пакінуўшы матацыкл, пачынаў злаваць. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тры́зніць, -ню, -ніш, -ніць; незак.

1. Гаварыць без памяці, будучы цяжка хворым або ў сне.

Хворы трызніў.

2. Гаварыць з упэўненасцю пра тое, чаго няма, не існуе.

3. У моцным захапленні думаць і гаварыць усё пра адно; марыць аб тым, што не можа здзейсніцца, што даўно прайшло і больш не вернецца.

|| наз. тры́зненне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Пацые́нт ’хворы ў адносінах да ўрача’ (ТСБМ). Праз польск. pacjent ці рус. пацие́нт з лац. patiens, Род. склон patientis ’які пакутуе’ < patior ’цярплю’ (Сл. иностр. слов, 1988, 377; SWO, 1980, 540).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

скрыпе́ць несов., в разн. знач. скрипе́ть;

~пя́ць вазы́ са снапа́мі — скрипя́т теле́ги со снопа́ми;

хво́ры яшчэ́ ~пі́ць — больно́й ещё скрипи́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)