агаво́рка ж

1. (тлумачэнне) Vórbehalt m -(e)s, -e; юрыд Kláusel f -, -n;

з агаво́ркай mit Vórbehalt;

мно́ства агаво́рак víele Vórbehalte [Éinschränkungen]; víel Wenn und Áber (разм);

2. (памылка) Versprécher m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

błąd, błędu

м. памылка;

~y wychowawcze — памылкі ў выхаванні;

nie przyznać się do błędu — не прызнацца ў памылцы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

byk

м.

1. бык;

2. разм. арфаграфічная памылка;

strzelić ~a — схібіць; памыліцца;

uderzyć ~iem — ударыць галавой у жывот

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Мут, му́та, мута́ ’каламута, асадак, іл’, ’блытаніна, блытанае тлумачэнне’ (Нас., Юрч., Янк. 3., Янк. БФ., Шат., Сл. ПЗБ, Растарг., Яшк., Сцяшк. Сл.; КЭС, лаг.), ’памутненне ў вачах’ (паст., Сл. ПЗБ). Рус. мут ’вір’, ’асадак’, му́та́ ’асадак’, ’непарадак’, польск. mąt ’замяшанне’, ’сутычка’, męt ’асадак’, ст.-славен. smota ’скандал’, суч. zmȏta ’памылка, недахоп’, mȍt ’асадак, гушча’. Прасл. mǫtъ, mǫta < mǫtiti > муці́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

grievous

[ˈgri:vəs]

adj.

1) во́стры, нясьце́рпны (пра боль, лю́тасьць)

2) страшэ́нны; я́ўны, цяжкі́ (праві́на, памы́лка)

3) су́мны, гаро́тны, го́ркі (пра до́лю)

a grievous cry — паку́тлівы, балю́чы крык

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

gross​2 [grəʊs] adj.

1. econ. агу́льны, валавы́;

gross income валавы́ дахо́д;

gross weight вага́ бру́та

2. гру́бы, відаво́чны; абура́льны;

a gross error гру́бая памы́лка;

a gross lie відаво́чная/абура́льная хлусня́

3. гру́бы, няве́тлівы;

4. празме́рна то́ўсты, сы́ты

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

лагі́чны

1. логи́ческий;

~ныя катэго́рыі — логи́ческие катего́рии;

~ная памы́лка — логи́ческая оши́бка;

2. логи́чный, логи́ческий;

л. адка́з — логи́ческий (логи́чный) отве́т;

3. (последовательный, закономерный) логи́чный;

быць ~ным — быть логи́чным;

л. ўчы́нак — логи́чный посту́пок;

○ л. на́ціск — логи́ческое ударе́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

howler

[ˈhaʊlər]

n.

1) крыку́н -а́ m., крыку́ха f.; пла́кса -ы m. & f., плаксу́н -а́ m.

2) раву́н -а́ m. (ма́лпа)

3) informal дурна́я памы́лка

4) пла́кальніца f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

*Страпе́ц, стропэ́ц ‘укладка з дзесяці снапоў, мэндлік, бабка’ (Сл. Брэс., Выг.). Дэрыват ад строп (гл.) з суф. ‑ец; перанос па падабенстве, параўн.: девять снопів поставлять, а дэсетого на шепку, то будэ стропэц. Гл. Выгонная, БЛ, 6, 63–64. Няясныя адносіны да страпе́ц ‘памылка, якая з’яўляецца вынікам неабдуманасці (і праз гэта чалавек трапляе ў кепскі, безвыходны стан)’: пыпаласьу страпец (Бяльк.). Адпавядае рус. разм. кры́шка ‘канец, капец’?

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

непаразуме́нне, ‑я, н.

1. Няправільнае або недастатковае разуменне чаго‑н., выпадковая памылка. Усе, зразумеўшы сутнасць справы, заўсміхаліся. Непаразуменне, здавалася, было поўнасцю вырашана. Кавалёў. Чалавек змаўкаў, бялеў і тросся ўвесь, як у ліхаманцы. Гэта быў, трапіўшы сюды [у склеп] па непаразуменню, царкоўны стараста суседняга сяла. Лынькоў.

2. Адсутнасць узаемнага разумення. [Андрэй Гаўрылавіч:] — Калі бацькі ясна ведаюць, што яны хочуць ад сваіх дзяцей, а дзеці — што ад іх хочуць бацькі, то тады ніякага непаразумення між імі не будзе. Грамовіч. Непаразуменне паміж сяброўкамі, як раптоўна ўспыхнула, так раптоўна і пагасла. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)