effuse

[ɪˈfju:s]

v.

распаўсю́джваць; выдзяля́ць (ва́дкасьць, паве́тра); вылуча́ць (пах)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ча́дны уга́рный; ча́дный;

~нае паве́тра — уга́рный (ча́дный) во́здух;

~ная ла́зня — уга́рная ба́ня;

○ ч. газ — уга́рный газ

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

духавы́, ‑ая, ‑ое.

1. Які дзейнічае пры дапамозе ўдзімання паветра (пра музычныя інструменты). Духавыя музычныя інструменты. // Які складаецца з духавых інструментаў. Духавы аркестр.

2. Які дзейнічае пры дапамозе нагрэтага паветра. Духавы прас. Духавая печ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прызе́мны érdnah, bódennah, Bóden-;

прызе́мны слой паве́тра геагр., метэар. bódennahe Lúftschicht

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

паветранаграва́льнік, ‑а, м.

Апарат, прызначаны для надзімання гарачага паветра пры выплаўцы чыгуну.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кампрэ́сія, ‑і, ж.

Сцісканне паветра, газу або гаручай сумесі ў цыліндры рухавіка.

[Ад лац. compressio — сцісканне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ка́ўпер, ‑а, м.

Апарат для нагрэву паветра, што падаецца ў доменную печ.

[Ад уласн. імя.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гігро́граф, ‑а, м.

Самапісны прыбор для бесперапыннай рэгістрацыі змен адноснай вільготнасці паветра.

[Ад грэч. hygrós — вільготны і gráphō — пішу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́дых, ‑у, м.

Разавае выштурхванне паветра з лёгкіх пры выдыханні; проціл. удых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

свіст, -у, М -сце, м.

1. Рэзкі, высокі гук, які ўтвараецца моцным выдыханнем паветра праз сціснутыя губы ці зубы, а таксама пры дапамозе свістка ці іншага прыстасавання.

Ад свісту паліцэйскага спынілася машына.

2. Рэзкі, высокі гук, які ўтвараецца парай, паветрам, што вырываецца з сілай праз вузкую адтуліну.

С. паравоза.

3. Голас некаторых птушак і жывёл такога тэмбру і вышыні.

Салаўіны с.

4. Гук, які ўтварае прадмет пры хуткім рассяканні паветра.

С. куль.

○

Мастацкі свіст — высвістванне мелодыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)