ча́рачка ж памянш гл чарка;

ён лю́біць ча́рачку er hebt gern éinen;

прапусці́ць ча́рачку eins [éinen] hínter die Bínde gíeßen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

чыстаплю́й м разм пагард

1. péinlich sáuberer Mensch;

2. (які не любіць чорнай працы) Mensch, der schwére [schmútzige] Árbeit verábscheut

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

◎ Летаёнцы ’які любіць бегаць (аб карове)’ (тракт., Сл. паўн.-зах.). З польск. latający ’які лётае’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

за́тычка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

Тое, чым затыкаюць што-н.

Драўляная з.

◊

Ад усіх дзірак (бочак) затычка — пра чалавека, якога пастаянна скарыстоўваюць для замены каго-н., выканання розных даручэнняў і пад; які любіць умешвацца не ў свае справы ці прымаць удзел ва ўсім.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

фразёр

(фр. phraseur, ад гр. phrasis = гаварыць)

чалавек, які любіць гаварыць напышлівыя, але беззмястоўныя фразы; балбатун, пустаслоў.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

Любаўла́сце ’ўладалюбства’ (Гарэц., Др.-Падб.), ст.-рус. любовластие. Да любіць (гл.) і ст.-рус. власть ’улада’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

*Падціна́ка, пацьціна́ка ’чалавек, які заўсёды любіць падсмейваць другіх’ (Янк.). Да падцінаць < ‑цяць, ‑цінаць (гл. выцінаць, сцяць).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

аціра́цца несов., прост. пренебр. тере́ться, отира́ться; окола́чиваться;

лю́біць а. каля́ нача́льства — лю́бит тере́ться во́зле нача́льства;

а. каля́ магазі́на — окола́чиваться во́зле магази́на

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

lubować się

незак.

1. w czym любіць што;

2. любавацца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

жыццялю́б, ‑а, м.

Той, хто любіць жыццё. Я не мог сабе ўявіць, што гэты чалавек — такі жыццялюб, такі вечна бадзёры, можа памерці. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)