Разя́ віць ’раскрыць (рот)’ (ТСБМ ), раззя́ віць , роззя́ віць , разьзя́ віць ’раздуць, раскрыць (рот)’ (смарг. , лях. , віл. , беласт. , маст. , шчуч. , Сл. ПЗБ ; Гарэц. , Нас. , Мал. , Мядзв. , Др.-Падб. , Мат. Гом. ), ’крычаць ’, перан. ’адчыніць’ (Сл. ПЗБ ), розя́ віць , роззя́ віць , розе́ віць ’шырока адкрыць (рот)’ (ТС ), разя́ віцца , разя́ віца ’раскрыць рот’, ’крычаць ’, ’раскрычацца’ (шальч. , трак. , шчуч. , даўг. , Сл. ПЗБ ), разяўля́ цца ’зяваць’ (Яруш. ). Ад раз- і зява́ ць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Клеката́ ць ’крычаць падобна некаторым птушкам’, ’бурліць, кіпець, булькаць’ (ТСБМ , Сержп. Грам. , ТС , Мат. Гом. ), ’смяяцца’ (Нар. лекс. ). Гл. клакатаць .
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Мэвы ’чайкі’ (ваўк. , Сл. ПЗБ ). З польск. mewa ’чайка’, якое з ням. Möwe ’тс’ < с.-в.-ням. mäwen ’крычаць
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
outcry
[ˈaʊtkraɪ]
1.
n. , pl. -cries
1) мо́ цны крык, вы́ крык -у m.
2) гу́ чны пратэ́ ст
2.
v.
1) го́ ласна крыча́ ць , выкры́ кваць
2) перакры́ кваць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
не́ ма нареч. разг.
1. (о плаче, крике и т.п. ) исто́ шно, ди́ ко;
ба́ бы н. галасі́ лі — ба́ бы исто́ шно голоси́ ли;
2. ти́ хо, безмо́ лвно;
◊ н. крыча́ ць а́ ть благи́ м ма́ том; реве́ ть белу́ гой
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
blow up
а) падарва́ цца; вы́ бухнуць; падарва́ ць
б) надзьму́ ць паве́ трам
to blow up a tire — надзьму́ ць шы́ ну
в) informal о́ цна ўзлава́ цца
г) informal крыча́ ць і свары́ цца на каго́
to blow up at the class — крыча́ ць на кля́ су
д) пабо́ льшаць, памацне́ ць
A storm suddenly blew up — Навальні́ ца ра́ птам памацне́ ла
е) пабо́ льшыць, павялі́ чыць (фатагра́ фію)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
racket 2 [ˈrækɪt] n.
1. infml я́ мант; гру́ кат;
make a racket шуме́ ць, крыча́ ць , лямантава́ ць
2. падма́ н; махля́ рства; афе́ ра;
be in on a racket быць удзе́ льнікам афе́ ры
3. infml э́ кет; шанта́ ж; вымага́ нне
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Вя́ ркаць ’пішчаць, скавытаць, плакаць’ (Шат. ); ’слаба крычаць на розныя галасы’ (КЭС , лаг. ), вя́ ркыць ’гаварыць павучальным тонам’ (Бяльк. ), вяркъць ’скавытаць, плакаць’ (міёр. , Нар. лекс. ). Рус. арханг. вяркать ’бурчаць’, свярдл. вя́ ргать ’бурчаць, сварыцца, груба гаварыць’, урал. ва́ ргать ’сярдзіта бурчаць, сварыцца, быць незадаволеным’. Запазычана з балтыйскіх моў; параўн. літ. ver̃kti ’плакаць’, vérkauti ’крычаць (аб саве)’; ’усхліпваць’, pravìrkti ’заплакаць’, лат. verksêt ’ціха плакаць’ (Лаўч., дыс., 71).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
scold
[skoʊld]
1.
v.t.
1) прабіра́ ць, ла́ яць; свары́ цца, крыча́ ць
His father scolded him — Ба́ цька насвары́ ўся на яго́
2) рабі́ ць вымо́ ву
2.
n.
сварлі́ вая асо́ ба
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Гайкнуць , гайкаць ’уздыхнуць, вохнуць’ (Шэйн, Песні ). Гукапераймальнае. Няясна, якая сувязь з рус. га́ йкаць ’крычаць «гай»’ (аб гэтым апошнім гл. Фасмер , 1, 384).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)