hoot

[hu:t]

1.

n.

1) крык савы́

2) го́ласны крык

3) дро́бязь f.

2.

v.i.

1) крыча́ць (пра саву́)

2) гусьці́, гудзе́ць (пра гудо́к, сырэ́ну)

3) нездаво́лена крыча́ць, выкры́кваць

4) трубі́ць, сыгна́ліць кля́ксанам машы́ны

3.

v.t.

высьві́стваць, зганя́ць кры́камі з трыбу́ны

I don’t give a hoot — Я і ня дба́ю

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Вала́ць ’крычаць, гарланіць; зваць, клікаць на дапамогу; зваць у суд’ (Нас., КЭС). З польск. wołać ’тс’. Версія Насовіча аб паходжанні валаць ад «рову вала» (Нас., 64) з’яўляецца народна-этымалагічнай. Перанос націску во́лаць > вала́ць тлумачыцца ўключэннем дзеяслова ў клас дзеясловаў на ‑аць: крыча́ць, вярта́ць, маха́ць і пад. (Жураўскі, SOr, 1961, 40; Булыка, Запазыч., 67; Рудніцкі, 1, 464–465; Брукнер, 630).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ке́ўкаць ’крычаць тонкім голасам’ (Федар.), ’мяўкаць’ (Жыв. сл., Нар. лекс.), ’ледзьве існаваць, дыхаць’, ’глытаць так, каб было чуваць’ (Нар. словатв.). Гукапераймальнае слова. Мабыць, лексічнае пранікненне з балт. моў. Параўн. літ. kiáukė ’галка’, kiaukšė́ti, kiauksė́ti ’крычаць (пра галку), вішчаць (пра шчанюкоў)’, kaũkti ’выць, вішчаць’, kaũka ’крыкун, плаксун’. Спрадвечна роднасныя да гэтых літоўскіх слоў: серб.-харв. ку̏кати ’плакаць, стагнаць’ і інш.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Разя́віць ’раскрыць (рот)’ (ТСБМ), раззя́віць, роззя́віць, разьзя́віць ’раздуць, раскрыць (рот)’ (смарг., лях., віл., беласт., маст., шчуч., Сл. ПЗБ; Гарэц., Нас., Мал., Мядзв., Др.-Падб., Мат. Гом.), ’крычаць’, перан. ’адчыніць’ (Сл. ПЗБ), розя́віць, роззя́віць, розе́віць ’шырока адкрыць (рот)’ (ТС), разя́віцца, разя́віца ’раскрыць рот’, ’крычаць’, ’раскрычацца’ (шальч., трак., шчуч., даўг., Сл. ПЗБ), разяўля́цца ’зяваць’ (Яруш.). Ад раз- і зява́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Клеката́ць ’крычаць падобна некаторым птушкам’, ’бурліць, кіпець, булькаць’ (ТСБМ, Сержп. Грам., ТС, Мат. Гом.), ’смяяцца’ (Нар. лекс.). Гл. клакатаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Мэвы ’чайкі’ (ваўк., Сл. ПЗБ). З польск. mewa ’чайка’, якое з ням. Möwe ’тс’ < с.-в.-ням. mäwen ’крычаць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

outcry

[ˈaʊtkraɪ]

1.

n., pl. -cries

1) мо́цны крык, вы́крык -у m.

2) гу́чны пратэ́ст

2.

v.

1) го́ласна крыча́ць, выкры́кваць

2) перакры́кваць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

не́ма нареч., разг.

1. (о плаче, крике и т.п.) исто́шно, ди́ко;

ба́бы н. галасі́лі — ба́бы исто́шно голоси́ли;

2. ти́хо, безмо́лвно;

◊ н. крыча́ць — крича́ть благи́м ма́том; реве́ть белу́гой

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

blow up

а) падарва́цца; вы́бухнуць; падарва́ць

б) надзьму́ць паве́трам

to blow up a tire — надзьму́ць шы́ну

в) informal мо́цна ўзлава́цца

г) informal крыча́ць і свары́цца на каго́

to blow up at the class — крыча́ць на кля́су

д) пабо́льшаць, памацне́ць

A storm suddenly blew up — Навальні́ца ра́птам памацне́ла

е) пабо́льшыць, павялі́чыць (фатагра́фію)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

racket​2 [ˈrækɪt] n.

1. infml шум; ля́мант; гру́кат;

make a racket шуме́ць, крыча́ць, лямантава́ць

2. падма́н; махля́рства; афе́ра;

be in on a racket быць удзе́льнікам афе́ры

3. infml рэ́кет; шанта́ж; вымага́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)