сала́та, -ы, ДМ -ла́це, ж.

1. Травяністая агародная расліна, лісты якой сырымі ўжыв. ў ежу.

2. мн. -ы, -аў. Халодная страва з нарэзаных кавалачкамі кампанентаў, напр. гародніны, яек, мяса, рыбы і пад., палітых якім-н. соусам, алеем, з якой-н. прыправай.

Мясная с.

|| прым. сала́тавы, -ая, -ае і сала́тны, -ая, -ае.

С. колер (светла-зялёны).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

змей (род. зме́я) м., в разн. знач. змей;

○ паве́траны (аэралагі́чны) з. — возду́шный (аэрологи́ческий) змей;

◊ зялёны з. — зелёный змий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

грунко́ль

(ням. Grünkohl, ад grün = зялёны + Kohl = капуста)

сарты ліставой капусты з зялёным лісцем.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

хлораміцэты́н

(ад гр. chloros = зялёны + mykes, -etos = грыб)

прыродны антыбіётык з шырокім антыбактэрыяльным дзеяннем.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

барвя́нец, ‑нцу, м.

Густа-чырвоны, пурпуровы колер. Тыя дрэвы, што засталіся, змянілі свой зялёны ўбор на барвянец і золата, дэманструючы гэтым непарушнасць законаў жыцця і смерці. Мікуліч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

sickly [ˈsɪkli] adj.

1. хвараві́ты;

a sickly plant кво́лая раслі́на;

a sickly smile бязра́дасная ўсме́шка

2. мо́ташны, мо́ташлівы;

a sickly green colour ядаві́та-зялёны ко́лер

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

callow

[ˈkæloʊ]

adj.

1) малады́ й недасьве́дчаны, неспрактыкава́ны, зялёны

2) не зусі́м разьві́ты

3) бясьпёры (пра пту́шак)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

флорыміцы́н

(ад. гр. chloros = жоўта-зялёны + -міцын)

лекавы прэпарат, антыбіётык, які ўжываецца як процітуберкулёзны сродак.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

хлорагаге́нны

(ад гр. chloros = зялёны + -генны);

х-ыя клеткі — буйныя клеткі перытаніяльнага эпітэлію многашчаціністых кольчацаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

міратво́рны, ‑ая, ‑ае.

Уст. Які нясе з сабой мір ​1, цішыню, спакой. Зялёны прастор поўніўся аднастайным, як далёкая музыка, чмяліным гудам, але ў лузе панавала дзівосная міратворная цішыня. Ракітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)