контр-адміра́л

(фр. contreamiral)

ніжэйшае адміральскае званне.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

title [ˈtaɪtl] n.

1. загало́вак, на́зва;

a title page ты́тульная старо́нка;

a title role гало́ўная ро́ля (у тэатры)

2. law (to) пра́ва (на)

3. ты́тул; зва́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Пару́чнік ’афіцэрскае званне, якое ідзе за званнем падпаручніка’ (ТСБМ). З польск. porucznik ’тс’.

Пару́чнік 2 ’сваяк (маладой на вяселлі)’ (Мат. Гом.). Дэрыват ад паручыць (гл. парука) з суф. ‑нік. Адносна словаўтварэння параўн. Сцяцко, Афікс. наз., 54.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

свяшчэ́нства, ‑а, н.

1. Сан, званне свяшчэнніка. Тры ступені свяшчэнства — дыякан, свяшчэннік, епіскап. // Служба, занятак свяшчэнніка. Пакінуць свяшчэнства.

2. зб. Свяшчэннікі; свяшчэннаслужыцелі. Прыезд свяшчэнства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лаўрэа́т, ‑а, М ‑рэаце, м.

Званне, якое прысуджваецца за выдатныя заслугі ў галіне навукі, мастацтва і пад. // Асоба, удастоеная такога звання. Лаўрэат Міжнароднай прэміі міру.

[Ад лац. laureatus — увенчаны лаўрамі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чле́нства, ‑а, н.

Удзел у арганізацыі, таварыстве, саюзе і пад. на правах члена (у 3 знач.); званне члена такой арганізацыі. Ленінскае разуменне членства ў партыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нада́ць, -да́м, -дасі́, -да́сць; -дадзі́м, -дасце́, -даду́ць; нада́ў, -дала́, -дало́; нада́й; -да́дзены; зак.

1. што. Даць, прыдаць чаму-н. якую-н. форму, выгляд, якасць, уласцівасць і пад.

Н. пастанове сілу закона.

Н. сур’ёзны выраз твару.

2. што. Прысвоіць каму-н. званне, надзяліць паўнамоцтвамі і пад.

Н. званне заслужанага дзеяча навукі.

Н. чын маёра.

3. што. Выявіць у якой-н. форме.

Н. гліне форму гаршка.

4. перан., што. Аднесціся, паставіцца пэўным чынам да чаго-н.

Н. вялікае значэнне гэтаму выпадку.

5. што і чаго. Павялічыць, зрабіць больш прыкметным што-н. у кім-, чым-н.

Н. рашучасці абмеркаванню падзеі.

|| наз. нада́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

дацэ́нт

(лац. docens,-ntis = той, хто вучыць)

вучонае званне выкладчыка вышэйшай навучальнай установы (ніжэйшае за прафесара), а таксама асоба, якая мае гэта званне.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

лаўрэа́т

(лац. laureatus = увенчаны лаўрамі)

званне, якое прысуджаецца за выдатныя заслугі ў галіне навукі, тэхнікі, мастацтва, а таксама асоба, якая мае гэта званне.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

commission [kəˈmɪʃn] n.

1. камі́сія, камітэ́т;

a commission of inquiry камі́сія па рассле́даванні;

appoint/establish/constitute a commission ствары́ць камі́сію

2. камісі́йны збор, камісі́йныя;

charge 10 per cent commission браць дзе́сяць працэ́нтаў камісі́йных

3. паўнамо́цтва; даручэ́нне; даве́ранасць; зака́з;

in commission упаўнава́жаны

4. афіцэ́рскае зва́нне;

gain/get one’s commission атрыма́ць афіцэ́рскае зва́нне;

resign one’s commission пайсці́ ў адста́ўку

5. учыне́нне (якой-н.) праві́ннасці

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)