жо́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Замужняя жанчына ў адносінах да свайго мужа.

У добрага мужыка — добрая ж. (прыказка).

|| ласк. жо́начка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

|| прым. жо́нчын, -а, -ы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гадзю́ка, -і, ДМ -дзю́цы, мн. -і, -дзю́к, ж.

1. Ядавітая змяя з чорнай зігзагападобнай паласой уздоўж спіны.

2. перан. Пра небяспечнага, шкоднага чалавека (разм., лаянк.).

Не жанчына, а г.

|| прым. гадзю́чы, -ая, -ае.

Гадзючая скура.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нарумя́ніцца, ‑нюся, ‑нішся, ‑ніцца; зак.

Нацерці, пакрыць сабе твар румянамі. Жанчына нарумянілася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кліку́ша, ‑ы, ж.

Нервовахворая жанчына, істэрычныя прыпадкі якой суправаджаюцца рэзкімі крыкамі, вішчаннем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

варушкі́, ‑а́я, ‑о́е.

Абл. Рухлівы. [Анэта] ўвішная была жанчына. Вясёлая, бойкая, варушкая. Скрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

noblewoman

[ˈnoʊbəl,wʊmən]

n., pl. -women

шляхця́нка f., жанчы́на высо́кага ра́нгу

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

nymph

[nɪmf]

n.

1) ні́мфа f.

2) Poetic прыго́жая жанчы́на

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

vixen

[ˈvɪksən]

n.

1) лісі́ца f.

2) сварлі́вая, зласьлі́вая жанчы́на

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

frump

[frʌmp]

n.

старамо́дна і неаха́йна апра́нутая жанчы́на, неаха́йніца f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

goddess

[ˈgɑ:des]

n.

1) багі́ня f.

2) жанчы́на, яку́ю абагаўля́юць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)