Verbum

калыха́ць, -лышу́, -лы́шаш, -лы́ша; -лышы́; незак.

1. каго-што. Злёгку мерна рухаць зверху ўніз ці з боку ў бок; гайдаць, хістаць.

Вецер калыхаў галінку.

Вагон калыхала (безас.) на паваротах.

2. каго (што). Гайдаючы калыску, спяваючы калыханку, усыпляць (дзіця).

К. дзіця.

3. чым. Рабіць чым-н. павольныя, мерныя рухі.

К. нагой.

|| аднакр. калыхну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́.

|| наз. калыха́нне, -я, н.

недаразві́ты, -ая, -ае.

Які не дасягнуў пэўнага развіцця, затрымаўся ў росце, развіцці або вылучаецца недастатковым развіццём разумовых здольнасцей.

Недаразвітае насенне.

Недаразвітае дзіця.

|| наз. недаразві́тасць, -і, ж.

ба́віць, ба́ўлю, ба́віш, ба́віць; незак. (разм.).

1. што. Бескарысна праводзіць час.

Б. вечары за картамі.

2. каго-што. Весяліць, забаўляць.

Б. дзіця.

|| наз. ба́венне, -я, н.

беспрыту́льны, -ая, -ае.

1. Які не мае ні бацькоў, ні прытулку; бяздомны.

Беспрытульнае дзіця.

2. перан. Пазбаўлены належнага догляду; занядбаны.

Беспрытульная гаспадарка.

|| наз. беспрыту́льнасць, -і, ж.

шчаня́ і шчанё, -ня́ці, мн. -ня́ты, -ня́т, н.

1. Дзіцяня сабакі, а таксама ваўчыцы, лісы і пад.

2. Пра дзіця (разм., груб.).

|| прым. шчаня́чы, -ая, -ае.