до́лам, прысл.

Нізам. Ходзіць вецер долам. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Скавы́ш ‘моцны пранізлівы вецер з завываннем’ (ТСБМ), ‘вельмі халодны пранізлівы вецер’ (З нар. сл.). Паводле Сцяцко (Афікс. наз., 77), ад скаваць (гл.) з суф. ‑ыш. Хутчэй, да скавыліць, скавытаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Се́ўрук ‘паўночны вецер’ (Касп.). Гл. сяўрук.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прані́злівы, -ая, -ае.

1. Рэзкі на слых.

П. свіст.

Пранізліва (прысл.) крыкнуць.

2. Пра погляд: востры, пільны.

3. Пра вецер, холад, боль і пад.: моцны, рэзкі, які наскрозь пранізвае.

|| наз. прані́злівасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

souther

[ˈsʌðər]

n.

паўдзённы ве́цер або́ навальні́ца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

breeze up

мацне́ць, бо́льшаць (пра ве́цер)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

trade wind

паса́т -у m. (ве́цер)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

развява́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., што.

Калыхаць, распускаць, разносіць у розныя бакі. Вецер .. развяваў сіні дым .. [Тамашовай] папяросы. Чорны. Вецер развяваў рознакаляровыя сцягі на мачтах. Хомчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сухаве́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сухавею, з’яўляецца сухавеем. Штодзень у сінеч даль адзета, З адной дзьме вецер стараны, Ды вецер зыркі, сухавейны. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тайфу́н

(кіт. taj fung = вялікі вецер)

трапічны цыклон вялікай разбуральнай сілы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)