ветрык, ‑у, м.
Памянш.-ласк. да вецер; невялікі, слабы вецер. Ад сажалак павяваў вільготны свежы ветрык. Чарнышэвіч.
•••
З ветрыкам пракаціць — на вялікай хуткасці правезці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)