Verbum

аку́стыка

(гр. akustikos = слыхавы)

1) раздзел фізікі, які вывучае гук;

2) ступень чутнасці музыкі, голасу ў якім-н. памяшканні, напр. у канцэртнай зале.

амфімі́ксіс

(ад амфі- + -міксіс)

характэрны для большасці жывёл і раслін тып палавога працэсу, пры якім адбываецца зліццё ядраў мужчынскай і жаночай палавых клетак.

бар​¹

(англ. bar)

1) невялікі рэстаран, у якім наведвальнікаў абслугоўваюць за стойкай;

2) невялікі буфет або аддзяленне ў серванце, шафе для вінаў.

газавалюме́трыя

(ад газ​¹ + англ. volume = аб’ём + -метрыя)

метад колькаснага аналізу, пры якім вызначальны кампанент ператвараюць у газападобнае злучэнне і вымяраюць яго аб’ём.

гало́п

(фр. galop)

1) бег, пры якім конь ідзе наўскач;

з месца ў г. — адразу, не марудзячы;

2) імклівы бальны танец 19 ст.

гіра́тар

(англ. gyrator, ад гр. gyros = круг)

высокачастотны прыбор, у якім змена фаз электрамагнітных хваль, што пашыраюцца ў процілеглых напрамках, адрозніваецца на 180°.

даліхацэфа́лія

(н.-лац. dolichocephalia, ад гр. dolichos = доўгі + kephale = галава)

форма чэрапа, у якім падоўжанае вымярэнне значна перавышае папярочнае; доўгагаловасць (параўн. брахіцэфалія, мезацэфалія).

дыхраі́зм

(ад гр. dichroos = двухколерны)

двухколернасць, уласцівасць некаторых крышталёў выяўляць розную афарбоўку ў залежнасці ад таго, у якім напрамку іх разглядаць; разнавіднасць плеахраізму.

канцэнтра́цыя

(лац. concentratio)

1) збіранне, засяроджанне ў адным месцы (напр. к. рабочай сілы);

2) ступень насычанасці раствору якім-н. рэчывам (раствор высокай канцэнтрацыі).

лак

(ням. Lack < ар. lakk, ад санскр. lākšā)

раствор смол у спірце, якім пакрываюць паверхню прадметаў, каб надаць ім бляск, засцерагчы ад псавання.