wyrzeźbić

зак. выразаць; зрабіць скульптуру;

wyrzeźbić co z drzewna — выразаць што з дрэва

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

pokusić się

зак. o co паквапіцца, пасягнуць; адважыцца; паспрабаваць; зрабіць замах на што

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

porachować się

зак.

1. зрабіць (правесці) падлік;

2. палічыцца; звесці разлікі (рахункі); паквітацца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

dopuścić się

зак. czego учыніць; здзейсніць;

dopuścić się zbrodni — зрабіць (учыніць, здзейсніць) злачынства

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

дарабі́ць

1. (скончыць работу) völlig beénden; fértig máchen; zu Énde führen [bríngen*]; fértiġ stéllen;

2. (зрабіць дадаткова) zúsätzlich máchen;

3. (дапрацаваць) nácharbeiten vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

развярну́ць

1. (разбурыць) zerstören vt, úmstürzen vt; ábbrechen* vt;

развярну́ць дом das Haus ábreißen*;

2. (растрыбушыць) zerstören vt;

3. (зрабіць паварот) wénden vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ін’е́кцыя ж. мед. Injektión f -, -en, Éinspritzung f -, -en;

зрабі́ць каму-н ін’е́кцыю j-m éine Injektión gében*, j-m éine Sprítze gében*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

сенса́цыя ж. Sensatión f -, -en; Áufsehen n -s, -;

зрабі́ць сенса́цыю Áufsehen errégen, éine Sensatión verúrsachen [hervórrufen*];

паго́ня за сенса́цыяй Sensatiónssucht f -, Sensatiónshascherei f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

спро́ба ж. Versúch m -(e)s,-e; Próbe f -, -n; Test m -(e)s, -e і -s;

зрабі́ць спро́бу éinen Versúch máchen [ánstellen] f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Атарапе́ць. Рус. оторопе́ть, укр. оторопі́ти ’тс’, оторопи́ти ’здзівіць, зрабіць аслупянелым’, ст.-рус. оторопъ ’спалох’. Тлумачэнне Шанскага (КЭСРЯ, 318), відаць, дакладна прадстаўляе словаўтваральную гісторыю слова ад *тороп ’спех’. У сувязі з гэтым надзвычай важна, што ў беларускай мове засведчана торап ’спалох, страх’ (Нас.: то́ропъ), адкуль і тарапі́цца ’пужацца’ (пра коней). Ад гэтага торап пры дапамозе цыркумфікса *о‑ — ‑ець і ўтвораны дзеяслоў атарапець.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)