er hat éinen ~ — разм. у яго не ўсе́ клёпкі ў галаве́
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
géllen
vi прарэ́зліва гуча́ць
in den Óhren ~ — рэ́заць слых
die Óhren ~ ihm — у яго́ ў вуша́х звіні́ць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Míssgeschick
n -(e)s, -e няўда́ча, няшча́сце
ein ~ eréilte [traf] ihn — з ім зда́рылася няшча́сце, яго́ напатка́ла няшча́сце
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
та́ймер
(англ. timer, ад time = час)
прыбор, які аўтаматычна ўстанаўлівае час пачатку і канца пэўнага працэсу, дзеяння або асобных яго этапаў (напр. кухонны т.).
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
фа́ктар
(лац. factor = які робіць, стварае)
рухальная сіла, прычына якога-н. працэсу, якая вызначае яго характар або асобныя рысы (напр. ф. нечаканасці, ф. часу).
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
Ве́тры і вятры́ ’нячысцікі’; ’віхры’, рус.маск.ве́тер ’нячыстая сіла’, польск.wiatr, wiater ’персаніфікацыя ветру ў народных паданнях’. Мн. л. да вецер (гл.) з захаваннем старажытнай семантыкі — абагульненая назва нячысцікаў, матываваная разбуральнай сілай ветру, а таксама яго здольнасцю «прыносіць» розныя хваробы.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Дзёшава, дзешаве́ць (БРС). Параўн. рус.дешёвый, укр.деше́вий. Паводле Трубачова (Эт. сл., 4, 219–220), слова няяснай структуры, але, магчыма, даўняга паходжання. Этымалогіі яго няпэўныя (ад слав.*desiti, *desnica і інш.). Агляд у Фасмера, 1, 509–510; Трубачова, там жа.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Дырван, дирван ’аблога’. У такой форме гэта слова (запазычанае з літ. мовы) сустракаецца ў ст.-бел. помніках з XVI ст. Няпэўным, аднак, здаецца вывядзенне яго непасрэдна з літ. Крыніцай можа быць і польск.dyrwan (< літ.).
Зрын ’зрок’ (лід., Сл. паўн.-зах.). Прыклад «зрын яго ні свеціць, ніскі на вочы» не даказвае тоеснасці значэння зрын — зрок. Утварэнне з таго ж кораня, але з нетыповым афармленнем (суфіксацыяй ‑inъ, ‑ynъ?); параўн. дрын, плын. Параўн. яшчэ зрынка́ты ’зіркаты’ (Сцяшк.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Мале́кула ’найменшая частачка рэчыва, якая захоўвае яго асноўныя хімічныя ўласцівасці’ (ТСБМ). З рус.молекула ’тс’ (Крукоўскі, Уплыў, 89), якое з франц.molécule ’тс’ — штучнага слова, утворанага ад лац.mõlēs ’маса, скала’ на ўзор франц.corpuscule ’часцінка (матэрыі)’ (Голуб-Ліер, 319).