хадзя́чы, ‑ая, ‑ае.

1. Такі, які ходзіць пехатой. Хадзячыя прадаўцы. // Такі, які можа рухацца, перамяшчацца на сваіх нагах. — А ў першы дзень [вайны] выпісалі ўсіх хадзячых хворых. Грахоўскі. Потым.. [Серада] паклікаў хадзячага параненага, і яны пачалі чытаць запісы ўдвух. Лупсякоў.

2. Шырокавядомы, агульнапрыняты. Хадзячыя фразы.

3. Разм. Які з’яўляецца жывым увасабленнем якіх‑н. якасцей. — Ды ты, таварыш, відаць, на апошніх жылах трымаешся, — з цёплай спагадай заўважыў кубанец. — Такі малады і дужы на выгляд, а выматаўся да апошняга. Давай памагу табе, гора хадзячае. Машара.

•••

Хадзячае сумленне — чалавек вялікай дабраты, чэснасці і справядлівасці.

Хадзячая энцыклапедыя гл. энцыклапедыя.

Хадзячы анекдот — пра чалавека, дзеянні, учынкі якога выходзяць за рамкі нормы, здаюцца дзівацкімі.

Хадзячы тэлеграф — той, хто распаўсюджвае якія‑н. чуткі, разносіць плёткі.

Хадзячыя мошчы — знясілены хваробай, схуднелы чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цяпе́рашні, ‑яя, ‑яе.

1. Які існуе цяпер, мае адносіны да сучаснасці. Цяперашнія маркі тэлевізараў. □ [Сухадольскі:] — Папрацавалі нядрэнна. А якія цяжкасці перамаглі! Хіба цяперашнія маладыя ведаюць што-небудзь падобнае? Крапіва. // Які з’яўляецца кім‑, чым‑н., працуе кім‑н. у сучасны момант; такі, які ёсць зараз (у процілегласць таму, што было даўней). Цяперашнія суседзі. □ — А гэта, — Ваўчок кіўнуў на Паходню, — цяперашні парторг эмтээс. Хадкевіч. Прыйшлі аднойчы старшыня сельсавета з сакратаром, а з імі разам Цімох, брыгадзір цяперашні. Адамчык.

2. у знач. наз. цяпе́рашняе, ‑яга, н. Тое, што ёсць, адбываецца зараз, цяпер; падзеі сучаснасці. А мінулае і цяперашняе моцна злучаны паміж сабою. Колас. Успомніць мінулае і параўнаць яго з цяперашнім, дык гэта — ноч і дзень, неба і зямля. Кулакоўскі.

•••

Цяперашні час гл. час (у 6 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

schwarz

a

1) чо́рны

~ auf weiß — чо́рным па бе́лым

es wúrde mir ~ vor den Áugen — у мяне́ пацямне́ла ў вача́х

2) чо́рны, бру́дны; перан. тc. цёмны

sich ~ máchen — забру́дзіцца, запля́кацца

3) пахму́рны, су́мны, чо́рны

ein ~er Tag — нешчаслі́вы дзень

4) чо́рны, нелега́льны

der ~e Markt — чо́рны ры́нак

~ málen — перан. малява́ць у чо́рных фа́рбах

5)

sich ~ ärgern — ве́льмі [на́дта] раззлава́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

suit

[su:t]

1.

n.

1) гарніту́р, касьцю́м -а m.

2) Law судо́вая спра́ва

3) масьць f. (у ка́ртах)

4) заляца́ньне, сва́таньне n.

2.

v.t.

1) дастасо́ўваць, дапасо́ўваць

well-suited colors — до́бра дапасава́ныя ко́леры

2) спрыя́ць, адпавяда́ць

3) спраўля́ць во́пратку

4) быць адпаве́дным, падыхо́дзіць

Which day suits you best? — Які́ дзень найле́пш табе́ падыхо́дзіць?

5) падыхо́дзіць, пасава́ць

Her hat suits her — Капялю́ш ёй пасу́е

6) дагаджа́ць

it is hard to suit everyone — Ця́жка ўсі́м дагадзі́ць

•

- follow suit

- suit oneself

- suit yourself

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Ляны́, ля́ный, ле́ны, лены́ ’лянівы’ (ТСБМ, Нас., Мікуц., Гарэц., Янк. 1, Шат., Касп., Пятк., Маш., КЭС, лаг., ТС; Сл. ПЗБ), слуц. ле́ны дуб ’адзінокі дуб на лузе, у полі’ (БНТ, Лег. і пад.); зах.-рус. ленный, ленной ’гультаяваты’, ст.-рус. лѣный ’павольны’, ’гультаяваты’, польск. leny, в.-луж. lěni, lěny, lijeni ’тс’, чэш. líný ’слабы, самлелы’, ст.-чэш. léni, léný, славен. lẹ̑n, серб.-харв. lȉjen, чак. ле́нӣ, усх.-серб. ле̂њ, ст.-слав. лѣнъ. Прасл. lěnъ ’гультаяваты, павольны, марудны’ (Слаўскі, 4, 157–159). Да і.-е. lē‑ (Шустар-Шэўц, 826). Генетычна яму адпавядаюць: літ. lė́nas ’спакойны, ціхі’, ’слабы’, лат. lḕns ’тс’, літ. lė̃tas ’павольны, ціхі’, lėtùs ’тс’, лац. lēnis ’мяккі, пяшчотны’ (Фасмер, 2, 482–483). Аткупшчыкоў (Из истории, 246) звязвае гэту лексему з коранем leg‑/log‑ > *leg‑s‑nis > лѣнь (пры ізасемантычным радзе ’ляжаць’ — ’гультай’: leg‑e‑nis > лежень), параўн. таксама паралельнае развіццё раду вытворных асновы лѣн — у рускіх гаворках са значэннем ’ляжаць’, напр. лѣнуха, лѣнивка ’лава ля печы’. Сюды ж лень‑дуб ’від дуба, які позна распускаецца’ (ТС), ляні́вы (ст.-бел. ленивый, лѣнивый) ’непрацалюбівы, марудны ў працы, у рухах, вялы’, ляні́цца, лыны́тысь ’ленавацца’ (КЭС, лаг.; Сл. ПЗБ, ТСБМ, Яруш.; Панюціч, 101). Гл. таксама лень 1, лень 2, ляна́.

Ля́ны 2 ’ільняны’ (Сцяшк., маладз. Жыв. сл.). Ля́ны выхад ’рабочы дзень на ўборцы льну’ (карэліц., Сл. ПЗБ). Да лён, ільняны (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ На́вадзень (на́ва дзень) ’бохан хлеба’ (Грыг.), навадзянь ’тс’ (Пал.). Укр. чарніг. на́водзень ’бохан, вялікі жытні хлеб’. Карскі (2–3, 99) лічыць чарніг. новодзень ’усякі цэлы (непачаты) хлеб’ складаным словам тыпу вялікдзень і пад., аднак семантыка яго застаецца нявытлумачанай. Можна бачыць у ім табуізаваную назву або эўфемізм, параўн. naujinis, naujas ’новы’ як назва баравіка ў літоўскіх дыялектах, гл. Атрэмбскі, Gramatyka, II, 193, што пацвярджаецца таксама забаронай рэзаць хлеб да заходу сонца, параўн.: Нельга было почынаць ббхона увечэры наноч (ТС). Страхаў сведчыць пра рытуальнае дзяленне хлеба на Палессі: «…бралі буханку і ішлі на двор, станавіліся там, дзе зайшло сонца, і пачыналі рэзаць. Лусту адрэжа гаспадар і вяртаецца ў хату» (Полесье и этногенез славян. M., 1983, 99). Магія цэлага, непачатага адлюстравалася і ў паняцці новы, параўн. ст.-рус. новый ’іншы; яшчэ адзін’, што павінна было забяспечыць працяг дастатку і ў будучым; параўн. таксама выкарыстанне таго ж паняцця ў гадавым сялянскім цыкле: чэш. мар. prednov(ok), славац. donovok, dönovie ’час перад жнівом, як правіла, непасрэдна перад жаданым «новым» хлебам, калі трэба вытрымаць «да новага» хлеба’. З фармальнага боку другая частка слова можа быць узведзена да *dšti ’рабіць’, параўн. польск. дыял. dziono, dzienie, dzień ’выраб’ і рус. пск. борть новодетъ, борть стародетъ ’дрэвы з новымі і старымі борцямі’, новодѣль ’новая борць’ і пад.; у такім выпадку першапачатковае значэнне слова можна ўзнавіць як ’новапачаты’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

абярну́цца сов.

1. опроки́нуться, повали́ться, переверну́ться;

2. оберну́ться, огляну́ться;

3. эк. оберну́ться;

4. (о ходе дела, об обстоятельствах) оберну́ться;

спра́ва — ~ну́лася дрэ́нна де́ло оберну́лось пло́хо;

5. фольк. оберну́ться, обороти́ться;

а. во́ўкам (у во́ўка) — оберну́ться (обороти́ться) во́лком (в во́лка);

6. (склониться к чему-л.) обрати́ться;

а. ў другу́ю ве́ру — оберну́ться в другу́ю ве́ру;

7. разг. (туда и обратно) оберну́ться;

за дзень два разы́ ~ну́ўся — за́ день два ра́за оберну́лся

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пратрыма́ць сов.

1. в разн. знач. продержа́ть;

п. на рука́х хло́пчыка — продержа́ть на рука́х ма́льчика;

п. акно́ адчы́неным уве́сь дзень — продержа́ть окно́ откры́тым весь день;

п. ко́ней на маро́зе — продержа́ть лошаде́й на моро́зе;

п. у турме́ — продержа́ть в тюрьме́;

п. узя́тую кні́гу — продержа́ть взя́тую кни́гу;

п. на рабо́це — продержа́ть на рабо́те;

п. у пасце́лі — продержа́ть в посте́ли;

2. продержа́ться, продо́лжиться, продли́ться;

маро́з ~ма́ў два ты́дні — моро́з продержа́лся (продли́лся) две неде́ли

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сплы́сці сов.

1. сплыть;

кла́дка ~ла́ ў час паво́дкі — мостки́ сплы́ли во вре́мя полово́дья;

2. прям., перен. уплы́ть;

ло́дка ~ла́ — ло́дка уплыла́;

маладо́сць даўно́ ~ла́ — мо́лодость давно́ уплыла́;

гро́шы ~лі́ за адзі́н дзень — де́ньги уплы́ли за оди́н день;

3. (о жидкостях) стечь;

ка́пля чарні́ла ~ла́ з пяра́ — ка́пля черни́л стекла́ с пера́;

4. (кровью) исте́чь, изойти́;

◊ с. з вадо́ю — уплы́ть с водо́й;

было́ ды ~ло́ — погов. бы́ло да сплы́ло

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уе́хаць сов.

1. (внутрь чего-л.) въе́хать;

машы́на ўе́хала ў лес — маши́на въе́хала в лес;

2. (опуститься во что-л. вязкое) погрузи́ться;

у. па кале́ні ў гразь — погрузи́ться по коле́ни в грязь;

3. разг. прое́хать;

за дзень уе́хаў сто кіламе́траў — за день прое́хал сто киломе́тров;

4. (осесть) врасти́;

ха́та ўе́хала ў зямлю́ — изба́ вросла́ в зе́млю;

◊ у. па ву́шы — окуну́ться с голово́й;

што ўбіў, то ўе́хаў — посл. не подстегнёшь — не пое́дешь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)