1. Выразнік эпохі ўпадку ў якой‑н. галіне грамадскага жыцця.
2.Разм.Той, хто паддаўся ўпадніцкім настроям.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
электратра́ктар, ‑а, м.
Трактар з электрычным рухавіком. [Лаўрэн Карпавіч:] — Той жа Юрка будзе сядзець за пультам і кіраваць трыма, чатырма электратрактарамі.Гроднеў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
monitor
[ˈmɑ:nətər]1.
n.
1) ста́раста кля́сы
2) дара́днік -а m. або́той, хто перасьцерага́е
3) маніто́р -а m., апара́т для кантро́лю
2.
v.
правяра́ць; праслухо́ўваць (ра́дыё)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
у́жесравн. ст.
1.нареч. вузе́й;
кольцо́ сжима́лось всё у́же и у́же ко́ла сціска́лася ўсё вузе́й і вузе́й;
2.прил. вузе́йшы;
э́та доро́га у́же той гэ́та даро́га вузе́йшая за ту́ю.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сапе́рнік, ‑а, м.
1.Той, хто імкнецца перамагчы каго‑н., дабіваючыся адной і той жа мэты. Сястрыца часценька праглядае гэтыя лічбы — правярае работу сваіх сапернікаў з другіх змен.Шынклер.[Міхаіл:] — У тых, вашых сапернікаў, сапраўды крыху лепшыя паказчыкі.Карпаў.Сур’ёзнымі сапернікамі.. былі спартсмены Італіі.«Звязда».//Той, хто ўступае ў саперніцтва з кім‑н., дамагаючыся кахання якой‑н. жанчыны. А.. [Змітрок] нават не змагаецца за.. [каханне], не дае належнага адпор у сваім сапернікам.Ваданосаў.[Пеця] ішоў да.. [Траянавых], як у родны дом. Сэрцам адчуў саперніка.Шамякін.
2.Той, хто мае роўныя з кім‑н. заслугі, аднолькавыя якасці. Перакладчык павінен быць дастойным сапернікам паэта.«Полымя»./уперан.ужыв.Сапраўдным «сапернікам» металу ў машынабудаванні становіцца ў нас сінтэтычная смала капрон.«Полымя».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
saint1[seɪnt]n.
1.relig. святы́; свята́я; прапаве́днік; анёл
2. ве́льмі до́бры цярплі́вы чалаве́к;
I’m no saint. Я зусім не святы.
♦
be with the Saints ≅ пайсці́ на той свет, паме́рці
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
situated[ˈsɪtʃueɪtɪd]adj.
1. разме́шчаны;
a badly situated village вёска, яка́я стаі́ць у дрэ́нным ме́сцы
2.fmlтой, хто знахо́дзіцца ў які́х-н. абста́вінах, умо́вах;
situated as I am у маі́х абста́вінах
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Абдзі́ркус ’той, хто хутка дзярэ адзенне’ (Сцяц.). Штучная лацінізаваная форма. Да абдзіркі (гл.). Параўн. польск.obdartus ’абадранец’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Атаяса́міць ’прызнаць такім жа, аднолькавым’. Складаны дзеяслоў, утвораны са спалучэння той самы пры дапамозе цыркумфікса а‑ — ‑іць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Вагаві́к ’той, хто ўзважвае і размяшчае грузы ў залежнасці ад іх вагі на чыгунцы’ (КТС). Да вагавы.