адбе́гаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Не мець магчымасці больш бегаць, скончыць бегаць. Ён ужо адбегаў сваё.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адканапа́ціць, ‑пачу, ‑паціш, ‑паціць; зак., што.

1. Скончыць канапачанне; праканапаціць. Адканапаціць лодку.

2. Расканапаціць заканапачанае. Адканапаціць акно.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адэкзаменава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; зак., каго.

Прыняць ва ўсіх экзамен, экзамены; скончыць экзаменаваць. Адэкзаменаваць паступаючых у інстытут.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адпе́ць, -пяю́, -пяе́ш, -пяе́; -пяём, -пеяце́, -пяю́ць; -пе́й, -пе́йце; -пе́ты; зак.

1. што і без дап. Скончыць пець; адспяваць.

Адпелі птушкі свае песні.

2. каго. Выканаць абрад адпявання.

А. нябожчыка.

|| незак. адпява́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

complete​2 [kəmˈpli:t] v.

1. зака́нчваць, канча́ць, завярша́ць;

complete a second year ско́нчыць дру́гі курс

2. укамплекто́ўваць

3. рабі́ць даскана́лым, удаскана́льваць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

прапла́кацца, ‑плачуся, ‑плачашся, ‑плачацца; зак.

Разм. Скончыць плакаць, выплакацца, паплакаўшы многа; наплакацца. Пэўна, старая праплакалася, занудзела, зняверылася... Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дала́яцца, ‑лаюся, ‑лаешся, ‑лаецца; зак.

Разм.

1. Скончыць лаяцца з кім‑н.

2. Лаючыся, дайсці да непрыемных вынікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

датапі́ць, ‑таплю, ‑топіш, ‑топіць; зак., што.

Скончыць растопліванне чаго‑н. Датапіць смалу. // і чаго. Натапіць дадаткова. Датапіць масла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

датка́ць, ‑тку, ‑тчэш, ‑тчэ; ‑тчом, ‑тчаце, ‑ткуць; заг. датчы; зак., што.

Скончыць, завяршыць тканне чаго‑н. Даткаць кросны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дацвісці́, ‑цвіце; пр. дацвіў, ‑ла, ‑ло; зак.

Скончыць цвісці. У невялічкім садзе.. дацвілі ўжо абрыкосы і яблыні. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)