Fórderung

f -, -en

1) патрабава́нне (auf A, nach D – чаго-н.)

j-m, an j-n ~en stéllen — ста́віць патрабава́нні каму́-н.

éine ~ erhében* — ста́віць патрабава́нне, патрабава́ць

2) прэтэ́нзія

3) вы́клік (на дуэль)

~ vor Gerícht — вы́лік у суд

4) фін. даўгаво́е абавяза́цельства; раху́нак

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

bezíehen

*

1.

vt

1) абця́гваць, пакрыва́ць; аббіва́ць (мэблю)

Bétten neu ~ — мяня́ць пасце́льную бялі́зну

2) пераязджа́ць (на новую кватэру); займа́ць (кватэру)

3) займа́ць (пасаду, пазіцыі i г.д.)

die Wáche ~ — заступа́ць у караву́л

4) выпі́сваць, зака́зваць (газету, тавар)

zu ~ durch j-n — мо́жна атрыма́ць у каго́-н.

5) атры́мліваць (даходы)

6) (auf A) адно́сіць (да каго-н., чаго-н., на чый-н. рахунак)

auf sich (A) ~ — прыма́ць на свой раху́нак

2.

(sich)

(auf A)

1) спасыла́цца (на каго-н., што-н.)

2) (auf A) адно́сіцца (да каго-н., чаго-н.), даты́чыцца (каго-н., чаго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

płatny

płatn|y

платны; аплатны; які падлягае аплаце;

rachunek ~y w maju — рахунак з тэрмінам плацяжу ў маі;

~e usługi — платныя паслугі;

~y morderca разм. наёмны забойца; кілер;

~e gotówką — аплата наяўнымі;

~e z góry — папярэдняя аплата;

~e przy odbiorze — аплачваецца пры атрыманні

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

заліча́ць, залі́чваць, залічы́ць

1. (y склад чаго-н.) (in die Lísten) éintragen* vt; ánstellen vt, éinstellen vt, áufnehmen* vt (прыняць);

заліча́ць у штат fest ánstellen [éinstellen];

заліча́ць сакратаро́м als Sekretär éinstellen;

заліча́ць у запа́с вайск. in die Resérve [-və] áufnehmen*;

2. (занесці на рахунак) ánrechnen vt;

заліча́ць у кошт до́ўгу als Téilzahlung ánrechnen;

3. (палічыць засвоеным) als erfüllt betráchten, als bestánden ánrechnen;

гэ́та табе́ залі́чыцца das kommt auf dein Kónto, das wird déinem Kónto gútgeschrieben

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

current

[ˈkɜ:rənt]

1.

n.

1) плынь f.; струме́нь -я m., пато́к -у m.

river current — рачна́я плынь

air current — паве́траная плынь, паве́траны струме́нь

2) Electr. ток -у m.

3) курс, ход -у m., агу́льны кіру́нак, накірава́насьць f.

the current of public opinion — накірава́насьць публі́чнай ду́мкі

2.

adj.

1) бягу́чы, цяпе́рашні

current events — бягу́чыя падзе́і

current account — бягу́чы раху́нак

2) хадзя́чы (анэкдо́т, ве́стка)

3) агу́льнаўжыва́льны (вы́раз); агу́льнапрыня́ты, агу́льнапашы́раны (пагля́д)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

glatt

1.

a

1) гла́дкі, ро́ўны

2) слі́зкі, ко́ўзкі; перан. ліслі́вы, падлі́злівы

éine ~e Lüge — чы́стая хлусня́

~er Únsinn — лу́хта, глу́пства

◊ éine ~e Réchnung — кру́глы [акру́глены] раху́нак

2.

adv наадрэ́з, рашу́ча; гла́дка, ро́ўна

álles geht ~ — усё ідзе́ спра́ўна [гла́дка]

~ vergéssen* — зусі́м забы́цца

álles ~ léugnen — адмаўля́ць усё наадрэ́з

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Ме́та 1, ме́тка, ме́ціна ’штучны або радзімы знак, які адрознівае прадметы або істоты ад іншых падобных прадметаў, істот’ (ТСБМ, Нас., Бяльк.), ’прыкмета, знак’, ’пляма на целе, покрыва жывых істот’ (кругл., Бел. хрэст. дыял.; ТСБМ), ’мяжа, след, лінія, вышка, маяк, межавая насечка на дрэве’ (Сл. ПЗБ; слаўг., Яшк.), ме́тны ’прыкметны, вядомы, памятны’, ’зграбны, спрытны, лоўкі’ (Нас.; КЭС, лаг.; сувалк., КЭС; гарад., Нар. лекс.; даўг., Сл. ПЗБ), ме́ціць ’ставіць адметны знак, метку’ (ТСБМ, ТС). Укр. кіеўск. мєта ’драўляная бразготка на шыі ў скаціны’, мі́тити, рус. ме́тить, мета, ст.-рус. мѣта ’знак’; серб.-харв. за‑мијѐтити ’прыкмеціць’, балг. сметам ’лічу’, ’мяркую’, сметка ’рахунак’. Прасл. měta. І.‑е. адпаведнікі (балт. адсутнічаюць): ст.-інд. mātiš ’мера’, māti ’мерае’, авест. māta‑ ’памераны’, ’утвораны’, ст.-грэч. μῆτις ’рада’, ’задума’, ’кемлівасць’, μέτρν ’метр’, лац. mētior, ‑īrī ’мераць’, якія ўзыходзяць да і.-е. асновы *mē‑ ’мераць’, параўн. ме́ра (гл.) (Бернекер, 2, 54; Траўтман, 179; Фасмер, 2, 610; Скок, 2, 423). Менш верагодным з’яўляецца супастаўленне з гоц. maitan ’сячы, высякаць’ (Міклашыч, 196; Младэнаў, 596; Аткупшчыкоў, Из истории, 201).

Ме́та 2, мі́та ’доўгі, мелкі капец бульбы’ (петрык., Нар. сл.). Праз польск. пасрэдніцтва (параўн. кацеўск. mėt ’тс’) або непасрэдна з н.-ням. miete ці с.-гал. mite ’стог, сцірта’, ’капец (для караняплодаў)’, якія, аднак, з лац. mēta (foeni) ’сцірта, стог сена’, ’хлеў для сена’ (Васэрцыер, 152).

Ме́та 3, ме́цішча ’лінія ў дзіцячай гульні’ (рэч., слаўг., чав., чэр., краснап., Яшк.), які і ме́та ’адлегласць’ (ТС), звязаны генетычна з ме́та 1 (гл.), аднак у семантыцы можна бачыць агульнае з семантыкай мэта (гл.). Сюды ж меціць ’цэліць’, ’намервацца ажыццявіць якое-небудзь дзеянне’, ’імкнуцца заняць больш высокае становішча’ (ТСБМ, Яруш.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

банк м.

1. Bank f -, -en;

дзяржа́ўны банк Stáatsbank f;

мець раху́нак у банку ein Bánkkonto háben;

пакла́сці гро́шы ў банк Geld auf die Bank bríngen;

акцыяне́рны банк Ákti¦enbank f;

ашча́дны банк Spárkasse f;

інавацы́йны банк Innovatiónsbank [-v-] f;

інвестыцы́йны банк Investitiónsbank [-v-] f;

іпатэ́чны банк Hypothékenbank f;

камерцы́йны банк Bánkkommandite f -, -n, Hándelsbank f -;

клі́рынгавы банк Clearingbank [´kli:riŋ-] f;

Нацыяна́льны банк Nationálbank f;

э́кспартна-і́мпартны банк Áußenhandelsbank f;

эмісі́йны банк Nótenbank f;

2.:

банк зве́стак камп. Dátenbank f

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Hieb

m -(e)s, -e

1) уда́р

2) вы́пад (супраць каго-н.)

éinen ~ versétzen — нане́сці ўда́р

der ~ sitzt — уда́р папа́ў у цэль

3) намёк

der ~ gilt mir — ≅ гэ́та каме́нь у мой агаро́д, гэ́та на мой раху́нак

◊ er hat éinen ~ — ён з заско́кам, у яго́ не ўсе́ до́ма

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

present

I [ˈprezənt]

1.

adj.

1) прысу́тны

to be present at — прысу́тнічаць дзе-н.

2) цяпе́рашні

present prices — цяпе́рашнія цэ́ны

3) цяпе́рашні час

2.

n. Gram.

цяпе́рашні час

at present — цяпе́рашнім часа́м

•

- by these presents

- for the present

II

1. [prɪˈzent]

v.

1) дарава́ць; дава́ць падару́нак

2) дава́ць, падава́ць

to present reasons — падава́ць прычы́ны

3) прадстаўля́ць, ста́віць

to present a play — ста́віць п’е́су

4) уруча́ць

to present a bill — пасла́ць раху́нак

5) прадстаўля́ць, рэкамэндава́ць, знаёміць

2. [ˈprezənt]

n.

падару́нак -ка m.

•

- Present arms!

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)