праглыну́ ць , -ну́ , -не́ ш, -не́ ; -нём, -няце́ , -ну́ ць; -ні; -ну́ ты; зак. , каго-што.
Глытаючы, прапусціць праз глотку ў стрававод.
П. кавалак. 3 мёдам і цвік праглынеш (прыказка). П. пілюлю (перан. : моўчкі перанесці абразу). П. язык (перан. : замаўчаць, перастаць гаварыць; разм. ). П. кнігу (перан. : хутка прачытаць; разм. ).
|| незак. праглына́ ць , -а́ ю, -а́ еш, -а́ е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
адсмяя́ цца , ‑смяюся, ‑смяешся, ‑смяецца; ‑смяёмся, ‑смеяцеся; зак.
Скончыць (перастаць ) смяяцца. [Дзядзька Ахрэм] адсмяяўся, адкашляўся і ўжо, відаць, ад чыстай душы: — Даўно не рабіў такога абутку — не ведаю, ці атрымаецца што. Пянкрат .
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
раздружы́ ць , ‑дружу, ‑дружыш, ‑дружыць; зак. , каго-што .
Разм. Спыніць, перарваць чыю‑н. дружбу. Раздружыць сяброў. // перан. Прымусіць страціць прыхільнасць да чаго‑н., перастаць займацца чым‑н. Раздружыць з работай.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адгру́ каць
1. (перастаць грукацьá ufhören zu pó ltern [zu krá chen, zu dó nnern];
2. (пабудаваць , зрабіць што-н вялікае ) разм. etw. ó ßes bá uen [schá ffen* , lé isten]
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
run down
а) спыні́ цца, пераста́ ць працава́ ць
б) зьбіць з ног у бе́ гу
в) зьнясі́ ліцца; заняду́ жаць
г) прыніжа́ ць, зьнеслаўля́ ць
д) занепада́ ць, хілі́ цца да ўпа́ дку
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
адмільга́ ць , ‑ае; зак.
1. Скончыць, перастаць мільгаць. Адмільгалі прыдарожныя прысады.
2. перан. Прайсці, змяніцца (пра час, гады і пад.). [Хор:] Дзесяць год, школьных год адмільгалі, І расстацца нам час настае. Бачыла .
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
расхадзі́ цца , -хаджу́ ся, -хо́ дзішся, -хо́ дзіцца; зак.
1. Прахадзіўшы доўга, прывыкнуць да хадзьбы, перастаць адчуваць стомленасць ад яе.
Расхадзіўся, і ногі перасталі балець.
2. Пачаць хадзіць многа, сюды-туды.
3. перан. -н. , у якіх-н. дзеяннях, разысціся.
Нервы расхадзіліся.
Расхадзілася шалёная завіруха.
|| незак. расхо́ джвацца , -аюся, -аешся, -аецца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
расшчапі́ ць
1. spá lten vt á chen;
2. (перастаць сціскацьá ufmachen vt vt
3. хім. фіз. á lten vt é tzen vt
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
адпі́ ць , адап’ю, адап’еш, адап’е; адап’ём, адап’яце; заг. адпі; зак. , чаго , што і без дап.
1. Выпіць трошкі, частку чаго‑н. Жанчына села, крыху адпіла з чаркі. Шамякін .
2. Перастаць , скончыць піць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
разлюбі́ ць , ‑люблю, ‑любіш, ‑любіць; зак. , каго-што .
Пакінуць, перастаць любіць каго‑, што‑н. [Маці:] — Ты .. [Тальку] не любіш, сынок? — Разлюбіў, — буркнуў Вова. Марціновіч . А мы, ірвануўшыся ў космас, Сваёй не разлюбім зямлі. Панчанка .
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)