waste one’s breath

гавары́ць у паве́тра; дарма́ марнава́ць сло́вы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Mief

m -s груб. смуро́д, дрэ́нны пах; спёртае паве́тра

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

entlüften

vt

1) вентылі́раваць, праве́трываць

2) тэх. выпампо́ўваць паве́тра

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

evakuíeren

[-va-]

vt

1) эвакуі́раваць

2) тэх. разрэ́джваць, адпампо́ўваць (паветра)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Fla-R

= Flugabwehrrakete – зенітная ракета, ракета класа «зямля-паветра»

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Sog

m -s, -e ця́га; плынь, цячэ́нне (паветра, вады)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

здзьмуць, ‑му, ‑меш, ‑ме; зак., што.

Ачысціць ад чаго‑н. струменем паветра, ветру. [Тата] выцер рукавом лоб, здзьмуў капельку поту з носа, абцёр травой касу і пачаў яе вастрыць. Карпюк. // Знесці што‑н. струменем паветра. Вецер здзьмуў паперу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Сцёўкаць ’гучна рассякаць паветра гнуткім дубцом або кароткай пужкай’ (васіл., Лаўшук, вусн. паведамл.). Гукапераймальнага паходжання, параўн. шчоўкаць, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

спёрты​I разм (які цяжка трываць) stíckig, dumpf;

спёртае паве́тра stíckige Luft

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

шчы́льнасць ж. пло́тность;

ш. паве́тра — пло́тность во́здуха;

адзі́нка ~ці — физ. едини́ца пло́тности;

○ ш. агню́ — воен. пло́тность огня́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)