sustain [səˈsteɪn] v.

1. падпіра́ць, падтры́мліваць, падмацо́ўваць; надава́ць сі́лы;

sustain smb.’s hopes падтры́мліваць у кім-н. надзе́і;

sustain a conversation падтры́мліваць размо́ву;

sustain life падтры́мліваць жыццё

2. fml вытры́мліваць, перано́сіць;

sustain a loss перане́сці стра́ту

3. law пацвярджа́ць;

Objection sustained! Пярэчанне пацверджана!

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

valid [ˈvælɪd] adj.

1. сапра́ўдны; які́ мае зако́нную сі́лу (пра дакумент, умову і да т.п.);

make valid надава́ць зако́нную сі́лу

2. ва́жкі; перакана́ўчы, абгрунтава́ны (доказ, падстава і да т.п.);

a valid reason ва́жкая прычы́на;

a valid argument перакана́ўчы аргуме́нт;

valid criticism сур’ёзная кры́тыка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Ру́шыцца ’скрануцца з месца, пачаць рух’, ’накіравацца’, ’абвальвацца’, ’разбурацца’ (ТСБМ), ’пачаць рух’, рушыць (ТСБМ), рушэнне ’паход’ (Гарэц. 1). Укр. ру́шити, руша́ти ’рухаць, варушыць’, рус. ру́шить ’разбураць’, польск. ruszyć ’рушыць, крануцца’, н.-луж. rušowaś ’бушаваць, шумець’, чэш. rušiti ’турбаваць (каго-небудзь), парушаць (цішыню)’, славац. rušiť ’крануцца, рушыць’, славен. rúšiti ’трэсці, калаціць, зносіць’, серб.-харв. ру̏шити ’разбураць’, балг. ру́ша ’тс’, ст.-слав. роушити ’тс’. Звязваюць з рух (гл.) і ў якасці індаеўрапейскіх адпаведнікаў прыводзяць літ. raũsti, rausiù, rausiaũ ’рыць, капацца’, лат. ràust, ‑šu, ‑su ’разграбаць, месці’, літ. rausis ’пячора’, rūỹs, rūsas ’пограб’, ст.-ісл. rúst ’руіны, разбураная сцяна’ і інш. (Фасмер, 3, 525). Борысь (528) узводзіць да *rušiti [< *ruchi‑ < *rou̯s‑ī‑] ’надаваць рух, папіхаць, рушыць, парушаць’, вытворнае ад незахаванага прасл. *rusti ’рыць, капаць, пераварочваць, парушаць (напрыклад, зямлю)’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

gestálten

1.

vt надава́ць вы́гляд (чаму-н.), афармля́ць

2.

(sich) прыма́ць кіру́нак; скла́двацца

bei so gestálteten Úmständen — пры абста́вінах, які́я скла́ліся такі́м чы́нам

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

ве́шаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

1. што. Надаваць чаму‑н. вісячае становішча. Вешаць вопратку. Вешаць вядро на крук.

2. каго. Караць смерцю праз павешанне. З нялюдскай жорсткасцю спаганялі фашысты сваю злосць на мясцовым насельніцтве, палілі вёскі.., расстрэльвалі і вешалі людзей. В. Вольскі.

•••

Вешаць галаву — сумаваць, маркоціцца.

Вешаць нос — тое, што і павесіць нос (гл. павесіць).

Вешаць сабак на каго — нагаворваць, звальваць што‑н. на каго‑н.

Вешаць ярлык — неабгрунтавана абвінавачваць каго‑н., няправільна, шаблонна ацэньваць, характарызаваць чыё‑н. дзеянне, учынак.

Хоць тапор вешай — пра цяжкае, нясвежае паветра ў памяшканні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

formować

незак.

1. фармаваць; надаваць форму;

formować rogaliki z ciasta — ляпіць рагалікі з цеста;

2. фарміраваць; ствараць; арганізоўваць;

formować rząd — фарміраваць урад;

3. вайск. строіць; шыхтаваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

гнуць, гну, гнеш, гне; гнём, гняце́, гнуць; гні; гну́ты; незак., каго-што.

1. Надаваць чаму-н. дугападобную, выгнутую форму.

Г. дугі.

2. перан. Падпарадкоўваць, гнясці.

3. Нагінаць уніз, прыгінаць.

Вецер гне бярозу да зямлі.

4. перан., без дап. Весці гутарку, размову, накіроўваючы яе на дасягненне якой-н. мэты; схіляць (разм.).

Ведаю, куды ты гнеш.

◊

Гнуць на свой капыл (разм., неадабр.) — рабіць па-свойму.

Гнуць сваю лінію (разм.) — настойліва дамагацца чаго-н.

Гнуць спіну (горб) (разм.) —

1) многа і цяжка працаваць на каго-н.;

2) пакланяцца, угоднічаць перад кім-н.

Гнуць у тры пагібелі (разм.) — моцна, жорстка прыгнятаць.

|| зак. пагну́ць, -гну́, -гне́ш, -гне́; -гнём, -гняце́, -гну́ць; -гні́; -гну́ты і сагну́ць, -гну́, -гне́ш, -гне́; -гнём, -гняце́, -гну́ць; -гні́; -гну́ты.

|| наз. гнуццё, -я́, н. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Wíchtigkeit

f

1) - значэ́нне, ва́жнасць

das ist von gróßer ~ — гэ́та ве́льмі ва́жна

sich (D) gróße ~ zúsprechen* — надава́ць сабе́ вялі́кае значэ́нне

2) pl ~en

ва́жныя акалі́чнасці

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

globe

[gloʊb]

1.

n.

1) ку́ля f., шар -а m., сфэ́ра f., зямна́я ку́ля

2) зямля́ f., сьвет -у m.

3) плянэ́та f., нябе́снае це́ла

4) глёбус -а m.

2.

v.

прыма́ць фо́рму ша́ра, надава́ць фо́рму ша́ра

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

vest

[vest]

1.

n.

1) камізэ́лька f.

2) падкашу́лька f.

3) царко́ўныя ры́зы

2.

v.t.

1) апрана́ць афіцы́йны ўбо́р, сьвята́рскія ры́зы

2) надава́ць права

Parliament is vested with power to declare war — Парлямэ́нту нада́дзена пра́ва абвяшча́ць вайну́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)