Маложа, маложы ’малады лес, зараснік’ (паўн.-усх., КЭС; Касп.). Рус. моло́жа ’малады бярэзнік, лес на месцы вырубкі, пажару’, наўг. ’участак будаўнічага хвойнага лесу’. Бел.-рус. ізалекса, найбліжэй да якой па форме чэш. mláza, славац. mladza ’атава’. Да прасл. mold‑ja. У іншых слав. мовах варыянт з суфіксам ‑jь: польск. młódź, чэш. mláz, серб.-харв. мла̄ђ), mlaz ’вусікі ў вінаграднай лазе’, ’тс’, н.-луж. młoź ’маладыя парасткі, параснік’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
youthful
[ˈju:Өfəl]
adj.
1) малады́
2) юна́цкі
Everyone admired his youthful enthusiasm — Усе́ захапля́ліся яго́ным юна́цкім запа́лам
3) маладжа́вы
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
паме́льнік Малады сасоннік-самасейка; густое драбналессе, кусты (Стол.).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
тапо́рнік Малады лес, драбналессе, зараснік (Нясв., Слаўг., Шчуч.).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
Малада́йка ’маладзіца’ (Чуд.). Беларускі рэгіяналізм. Да малады́ (гл.). Параўн. таксама серб.-харв. мла̀дојка ’маладая дзяўчына’. Аб суфіксе ‑а́йка гл. Сцяцко, Афікс. наз., 145–146.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Маладжа́вы, молоджа́ву ’які выглядае маладзей сваіх год’ (ТСБМ, ТС). Укр. молодя́вий, моложа́вий, рус. моложа́вый, польск. młodzawy, młozawy. Прасл. mold‑jь‑avъ. Да малады́ (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Молаж, стол. мо́лож ’частка пчалінай сям’і, якая шукае месца для пасялення рою’ (ЛАПП). Утворана ад прыметніка mold‑ъ > малады́ (гл.) пры дапамозе суфікса ‑jь.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
газава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; незак.
Разм. Уключаць матор аўтамашыны, самалёта. // Ехаць, ляцець на вялікай скорасці. Шафёр, малады хлапчына, відаць, прытрымліваючыся прынцыпу: няма чаго шкадаваць, — газаваў на ўсю сілу. Ракітны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дубо́к, ‑бка, м.
Памянш.-ласк. да дуб (у 1 знач.); малады невялікі дуб. А тым часам пачаўся лес, — спачатку кусты на куп’і, пасля, прылесак — бярозкі, дубкі, алешнік, елачкі. Брыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
хрыплава́ты, ‑ая, ‑ае.
Трохі хрыплы, з хрыпатой. Хрыплаваты стогн. □ Голас з сянец чуваць быў малады, жаночы, прывабны, хрыплаваты ад сну. Чорны. Нечы слабы, хрыплаваты голас спяваў незнаёмую песню. Самуйлёнак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)