працягну́ць, ‑цягну, ‑цягнеш, ‑цягне;
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10. Пражыць, праіснаваць некаторы час.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Verbum
анлайнавы слоўнікспыні́цца, спынюся, спынішся, спыніцца;
1. Перастаць рухацца.
2. Часова размясціцца, пасяліцца дзе‑н., прыехаўшы куды‑н.
3. Перапыніцца, прыпыніцца, перарвацца (пра развіццё, ход і пад.).
4. Зрабіць перапынак або спыніць (якія‑н. свае дзеянні); стрымацца.
5.
6.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
схава́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца;
1. Замаскіравацца дзе‑н. так, каб нельга было знайсці, убачыць.
2. Аддаліўшыся, перамясціўшыся, перастаць быць бачным; знікнуць з поля зроку.
3. Ратуючыся ад праследавання, небяспекі, знайсці сховы.
4. Засцерагчы сябе ад чаго‑н. (страляніны, непагоды і пад.).
5.
6. Змясціцца дзе‑н., у чым‑н. вялікім.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
АРХЕАЛО́ГІЯ
(ад археа... + ...логія),
галіна гістарычнай навукі, якая вывучае станаўленне чалавека і гісторыю чалавечага грамадства па матэрыяльных рэштках жыцця і дзейнасці людзей — рэчавых (
Як навука археалогія аформілася ў 19 —
На Беларусі
Літ.:
Очерки по археологии Белоруссии. Ч. 1—2.
Каханоўскі Г.А. Археалогія і гістарычнае краязнаўства Беларусі ў XVI—XIX стст.
Белорусская археология: Достижения археологов за годы Советской власти.
Вяргей В.С. Археалагічная навука ў
Археалогія і нумізматыка Беларусі:
Г.В.Штыхаў.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
благі́, ‑ая, ‑ое.
1. Які не мае станоўчых якасцей, не адпавядае патрабаванням; які адмоўна ацэньваецца.
2. Які не адпавядае патрабаванням маралі; дрэнны ў маральных адносінах.
3. Непрыемны для іншых (пра манеры, характар і пад.).
4. Нездаровы; з хваравітым выглядам, худы.
5. Які не абяцае нічога добрага; несуцяшальны.
6. Недастатковы для якой‑н. мэты, у якіх‑н. адносінах.
7. Які выклікае агіду; гадкі, непрыстойны (пра выразы, словы).
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сустрэ́ць, ‑стрэну, ‑стрэнеш, ‑стрэне;
1. Ідучы насустрач, па дарозе спаткаць каго‑н.
2. Выйсці спаткаць, прывітаць каго‑н.; прывітаць, прыняць каго‑н.
3. Дачакацца пачатку, надыходу, з’яўлення чаго‑н.
4. Спасцігнуць каго‑н., надарыцца каму‑н.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тон, ‑у,
1. Гук пэўнай вышыні, які ўтвараецца перыядычнымі хістаннямі паветра; музычны гук.
2.
3. Інтэрвал тэмпераванай тамы, што складаецца з двух паўтонаў і прымаецца за адзінку пры вызначэнні рознасці гукаў па іх вышыні.
4. Тое, што і танальнасць (у 1 знач.).
5. Характар гучання інструмента або голасу.
6. Вышыня або сіла гучання голасу чалавека, які гаворыць.
7.
8.
9. Колер, афарбоўка, а таксама адценне колеру, якое адрозніваецца ступенню яркасці, насычанасці.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
уле́зці, улезу, улезеш, улезе;
1. Пранікнуць, праціснуцца, забрацца ўнутр чаго‑н.
2. Залезці ў шкоду.
3. Умясціцца, размясціцца ўнутры чаго‑н.
4. Уваткнуцца, увайсці ў глыб чаго‑н.
5.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паказа́ць, ‑кажу, ‑кажаш, ‑кажа;
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пасадзі́ць, ‑саджу, ‑садзіш, ‑садзіць;
1. Памагчы каму‑н. сесці.
2. Усадзіць у зямлю, засыпаць зямлёй насенне, карэнне расліны, саджанца для далейшага росту.
3. Паставіць у гарачую печ пячыся.
4. Скіраваўшы да зямлі, прымусіць сесці, прызямліць (пра самалёт і пад.).
5.
6. Прымусіць чым‑н. займацца, што‑н. рабіць (звычайна седзячы).
7.
8.
9. Памясціць дзе‑н., у сярэдзіну чаго‑н.; размясціць (жывёл, пчол, рыб і пад.) у спецыяльным памяшканні.
10.
11. Затупіць; прывесці ў нягоднасць, сапсаваць.
12.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)