перано́сіць, ‑ношу, ‑носіш, ‑носіць.

Незак. да перанесці.

•••

Не пераносіць каго-чаго — вельмі не любіць, адчуваць агіду да каго‑, чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

смята́ннік, ‑а, м.

Разм.

1. Пасудзіна для смятаны.

2. Круглы піражок са смятаннай начынкай.

3. Пра чалавека, які любіць смятану.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

брахлі́вы разм

1. (пра сабаку) häufig béllend; laut;

2. перан (пра чалавека) schwátzhaft, geschwätzig; rédefreudig (які любіць пагаварыць)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Аббро́х ’чалавек, які з усімі пасварыўся, які любіць сварку’ (Мядзв.) да брахаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

я́гаднік, -а і -у, мн. -і, -аў, м.

1. -у. Месца, дзе растуць і разводзяцца ягады.

2. -а. Той, хто збірае або любіць збіраць ягады (разм.).

Заўзяты я.

|| ж. я́гадніца, -ы, мн. -ы, -ніц (да 2 знач.).

|| прым. я́гаднікавы, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

пала́яцца сов., в разн. знач. поруга́ться, поссо́риться;

ён лю́біць п. — он лю́бит поруга́ться;

п. з сусе́дам — поруга́ться (поссо́риться) с сосе́дом

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

піто́к, ‑тка, м.

Разм. Чалавек, які любіць і можа выпіць многа спіртных напіткаў. [Галя:] — Вы ж ведаеце, які з мяне піток. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прара́б, ‑а, м.

Выканаўца работ; непасрэдны кіраўнік работ. Бацька працаваў прарабам па лесасплаву і лесанарыхтоўках і навучыў мяне любіць прыроду. Агняцвет.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Піто́к ’пітушчы чалавек, што любіць і можа добра выпіць’ (ТСБМ, Бяльк.). Да піць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

controversial

[,kɑ:ntrəˈvɜ:rʃəl]

adj.

1) супярэ́члівы, спрэ́чны, кантравэрсі́йны; дыскусі́йны

2) які́ лю́біць спрэ́чкі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)