gruel
[ˈgru:əl]
1.
n.
1) рэ́дзенькая ка́шка, адва́р ры́су, аўся́нкі
2) informal ка́ра f., пакара́ньне n.
to get one’s gruel — атрыма́ць па заслу́гах
2.
v.t.
выму́чваць каго́, цалко́м зьнясі́льваць, мардава́ць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
зямны́ в разн. знач. земно́й;
~ны́я не́тры — земны́е не́дра;
карэ́нні п’юць ~ны́я со́кі — ко́рни пьют земны́е со́ки;
○ з. магнеты́зм — земно́й магнети́зм;
~на́я кара́ — земна́я кора́;
◊ з. пакло́н — земно́й покло́н;
з. рай — земно́й рай;
з. шар — земно́й шар
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
взыска́ние ср.
1. спагна́нне, -ння ср.; (взимание) сыска́нне, -ння ср.;
пода́ть ко взыска́нию юр. пада́ць да сыска́ння;
2. (наказание) спагна́нне, -ння ср.; пакара́нне, -ння ср., ка́ра, -ры ж.;
наложи́ть взыска́ние налажы́ць спагна́нне.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
воздая́ние ср., уст. падзя́ка, -кі ж., аддзя́ка, -кі ж.; (чести, должного и т. п.) ушанава́нне, -ння ср.; (награда) узнагаро́да, -ды ж.; (отплата) адпла́та, -ты ж.; (возмездие) ка́ра, -ры ж., пакара́нне, -ння ср.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
Страце́нне ‘смяротная кара’, ‘адсячэнне (галавы)’ (Нас., Гарэц.), страцэ́ня, страцэнё ‘знішчэнне’ (Сл. ПЗБ), страце́не ‘страта’ (Нар. Гом.), стра́ціць ‘загубіць, знішчыць, пазбавіць жыцця’ (Нас., ТСБМ, Нар. Гом., Сержп. Прымхі, Сл. ПЗБ, Некр. і Байк.). У спецыфічным значэнні ‘пазбаўленне жыцця’, хутчэй за ўсё, з польск. stracenie ‘пакаранне смерцю’, stracić ‘пакараць смерцю’, што развілося на падставе значэння ‘згубіць, загубіць’, тыповага для стра́ціць, што да тра́ціць (гл.), параўн. страта ‘згуба’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
capital
[ˈkæpətəl]
1.
n.
1) сталі́ца f.
2) вялі́кая лі́тара
3) капіта́л -у m.
4) рэсу́рсы pl., рэсу́рс -у m.
5) ма́емасьць f., бага́цьце n.
6) капіталі́сты pl.
7) капітэ́ль f.
2.
adj.
1) капіта́льны
capital expansion plans — пля́ны пабо́льшаньня капіта́лу
2) ва́жны, вяду́чы
3) гало́ўны, істо́тны, капіта́льны
4) першара́дны, даскана́лы
capital speech — першара́дная прамо́ва
5) Law кара́ны сьме́рцю (пра злачы́нства)
capital sentence — сьмяро́тны прысу́д
capital punishment — ка́ра сьме́рці, сьмяро́тная ка́ра
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
payment
[ˈpeɪmənt]
n.
1) плацёж -яжу́ m.
2) пла́та, запла́та, вы́плата f.
3) запла́чаная су́ма
payment in kind — пла́та нату́рай
4) адпла́та f.
а) узнагаро́да f., або́
б) пакара́ньне n., ка́ра f.; по́мста f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
нарасці́, ‑расце; пр. нарос, ‑расла, ‑расло; зак.
1. Вырасці ў нейкай колькасці. [Аляксей Цімафеевіч:] — Шмат будзе снегу — шмат улетку нарасце збожжа і фруктаў. Паслядовіч. У апошнюю вайну не толькі лес, але і хмызняк загінуў. І зноў нарос — маладыя хвойкі, бярозкі, на палянах куп’ё зацвіло чаборам, суніцы, грыбы з’явіліся. Лупсякоў.
2. Вырасці на паверхні чаго‑н. Нарасло сала. // Паступова прыстаючы, прымярзаючы да чаго‑н., утварыць нараст. За прымаразкі на размоклых дарогах нарасла тоўстая кара голага лёду. Навуменка.
3. Сабрацца, павялічыцца (аб працэнтах, грошах і пад.). Нараслі працэнты за год.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
штрафны́, ‑ая, ‑ое.
1. Звязаны са штрафам, з платай штрафу. [Войцік:] — І на якое ліха нам здаўся той білет! Сунулі б правадніку колькі залатовак — і без штрафнога пратакола абышлося б. Машара. // Які назначаецца за парушэнне чаго‑н.; з’яўляецца штрафам. Штрафны ўдар.
2. Накіраваны рашэннем суда ў спецыяльную дысцыплінарную часць (пра ваеннаслужачых). Штрафныя матросы. // Які складаецца з такіх ваеннаслужачых, прызначаны для іх. Няхай штрафны батальён, няхай іншая кара. Нас нічога не страшыць пасля тых здзекаў і пакут, якія мы перажылі і пабачылі ў нямецкім палоне. С. Александровіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
corporal
I [ˈkɔrpərəl]
adj.
1) цяле́сны, фізы́чны
corporal punishment — цяле́сная ка́ра
corporal soundness — фізы́чнае здаро́ўе
2) асабі́сты
corporal possession — рэ́чы асабі́стага ўжы́тку, асабі́стая ўла́снасьць
II [ˈkɔrpərəl]
n.
капра́л -а m.
III [ˈkɔrpərəl]
n., Relig.
антымі́нс -у m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)