пазванчэ́ць, ‑эе; зак.
Стаць, зрабіцца больш звонкім. Смех пазванчэў. □ Адгрымела ноччу навальніца. Птушак пазванчэлі галасы. Панчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
аняме́чыцца, ‑чуся, ‑чышся, ‑чыцца; зак.
Зрабіцца падобным на немца па мове, звычаях; засвоіць мову, звычаі немцаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абката́цца, ‑аецца; зак.
1. Зрабіцца роўным, гладкім; утрамбавацца ад язды. Дарога абкаталася.
2. Спец. Прайсці абкатку.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зле́ціцца, ‑ціцца; зак.
Разм. Зрабіцца цёплым, летнім (пра ваду). Вада была цёплая, злецілася ў хаце. Пташнікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
закара́вець, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.
Разм. Зрабіцца каравым; закарэць (у 2 знач.). Кажух закаравеў. Анучы закаравелі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ *Пагусяне́ць, пагусцець ’скарчанець’ (Мат. Гом.), погусе‑ нець ’зрабіцца падобным на гусіную скуру (ад холаду)’ (Сл. ПЗБ). Да гусінькгусь (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
самамэ́та ж. Sélbstzweck n -(e)s;
зрабі́цца самамэ́тай zum Sélbstzweck wérden
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Карчане́ць ’моцна азябшы, траціць адчуванне’ (ТСБМ, Чорны) («зрабіцца як корч, як пень»), параўн. дубець у тым жа значэнні. Гл. корч.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Скачане́ць ‘адубець’ (Сцяшк. Сл ). Да кача́н (гл.), г. зн. ‘зрабіцца цвёрдым, як качан’. Цікавая паралель серб. косава-мятох. скоча̄ни̏т ‘змерзнуць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Схі́ндрыцца ’зрабіцца худым, мізэрным’ (ТС). Вытворнае ад лаянк. гі́ндра (ТС), гі́нда ’тс’, гл. гіндзіцца ’слабець, марнець’ (Янк. 3.), няяснага паходжання.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)