ма́нсі, нескл.; адз. мансі, нескл., м. і ж.

Народ, які жыве ў Ханты-Мансійскай нацыянальнай акрузе РСФСР.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ігуа́на, ‑ы, ж.

Спец. Вялікая даўгахвостая яшчарка сямейства паўзуноў, якая жыве на дрэвах, пераважна ў Заходнім паўшар’і.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інфузо́рыя, ‑і, ж.

Высокаарганізаваная прасцейшая (аднаклетачная) жывёліна, якая жыве ў прэсных і салёных водах і вільготнай глебе.

[Ад лац. infusus — уліты куды‑н., разліты ў чым‑н.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тарбага́н, ‑а, м.

Грызун атрада суркоў, які жыве ў Забайкаллі, на Алтаі, у Манголіі і Паўночным Кітаі.

[Цюрк.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Памяшка́нне ’месца, дзе жыве, размяшчаецца хто-, што-н.’ (ТСБМ). З польск. pomieszkanie ’тс’, дзе ад mieszkać ’жыць, знаходзіцца дзе-н.’ (Брукнер, 335).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

руса́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

У народных павер’ях — істота ў выглядзе аголенай жанчыны з доўгімі распушчанымі валасамі, якая жыве ў вадзе або жыце.

|| памянш.-ласк. руса́лачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

|| прым. руса́лчын, -а.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Вадаві́к ’вадзяны дух’ (Шпіл. Моз.). Да вада. Параўн. лесавік ’лясны дух, лясун’; рус. водовик ’усякая жывёліна, што жыве ў вадзе’. Параўн. вадзянік 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

oceanic

[,oʊʃiˈænɪk]

adj.

1) акія́нскі

2) акіяні́чны, які́ жыве́ ў акія́не

3) велічэ́зны, як акія́н

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

бессмяро́тны, ‑ая, ‑ае.

Выс.

1. Які ніколі не памірае, вечна жыве. Народ бессмяротны.

2. Які вечна жыве ў памяці народа, заўсёды захоўвае сваё значэнне. Імёны герояў бессмяротныя. Бессмяротная слава. Бессмяротныя подзвігі. Бессмяротнае вучэнне Леніна. Бессмяротныя творы класікаў марксізма-ленінізма. □ І заўсёды між нас — Бессмяротны Ільіч. Звонак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

найме́нне, ‑я, н.

Назва, імя. Тут жыве адна дзяўчына па найменню Мілавіца, а на выгляд — як зарніца! Дубоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)