1. (падспецыі) Gewǘrzständer m -s, -, Menáge [-ʒə] f -, -n;
2. (соуснік) Sóßenschüssel f -, -n;
3.мн.:
судкі́ (для пераносу ежы) Menáge [-ʒə] f; Behälter für Spéisen
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
камо́ра, -ы, мн. -ы, -мо́р, ж.
1. Халоднае памяшканне пры хаце для захоўвання запасаў ежы, адзення і іншых хатніх рэчаў.
Злажыць сала і мяса ў камору.
2. Бакоўка ў вясковай хаце, дзе спяць.
Дзеці спалі ў каморы.
3. Кантрольны пункт лясніцтва (уст.).
|| памянш.камо́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж. (да 1 і 2 знач.); прым.камо́рачны, -ая, -ае ікамо́рны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
фасо́ля, ‑і, ж.
1. Травяністая аднагадовая расліна сямейства бабовых. Паніка за .. [Віктарам] сачыў, пакуль таго не схавалі сланечнікі і тычкавая фасоля.Карпюк.[Мужчына:] — У нас быў свой агарод — бульба, фасоля.Васілевіч.
2.зб. Насенне гэтай расліны, якое выкарыстоўваецца для ежы. [Ганна] адышлася ад акна, на якім перабірала фасолю.Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
аскарбі́навы
(ад а- + с.-лац. scorbutus = цынга)
звязаны з вітамінам С, нястача якога ў ежы выклікае цынгу (напр. а-ая кіслата).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
хі́мус
(п.-лац. chymus, ад гр. chymos = сок)
змесціва тонкіх кішак жывёл і чалавека, утворанае з ежы пад уплывам стрававальных сокаў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Драчо́на ’назва ежы’ (БРС, Касп., Сцяшк.). Параўн. у Бяльк.: ’блін з дранай бульбы; ляпёшка з пшанічнай мукі з яйцамі і салам або маслам’. Таксама драчо́нік (БРС, Жд. 2, Сл. паўн.-зах.). Рус.дыял.дрочена ’тс’. Да дзеяслова прасл.*dročiti (з шматлікай семантыкай). Рус. назву ежы (без бел. матэрыялу) звязвае з гэтым дзеясловам Трубачоў, Эт. сл., 5, 123. Слова дрочена лічыць уласна рускім Шанскі, 1, Д, Е, Ж, 196. У рус. мове яно адзначаецца з XVII ст. і, паводле Шанскага, утворана марфолага-сінтаксічным спосабам на базе словазлучэнняў дроченая картошка, дроченая яичница.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Начва́ч ’пузан; абжора’ (Цых.; зэльв., Жыв. сл.; клец., Нар. лекс.; карэл., Янк. 1). Відаць, ад ночвы ’начоўкі’: ’які мае жывот, як ночвы’ ці ’які з’ядае поўныя ночвы ежы’, суфіксацыя пад уплывам пузач, брухач і пад.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
chore[tʃɔ:]n.
1. падзённая пра́ца
2. штодзённы абавя́зак; ха́тняя рабо́та;
daily chores штодзённыя ха́тнія спра́вы/кло́паты; прыгатава́нне е́жы і прыбіра́нне;
His chore is washing the dishes. Яго абавязак – мыць посуд.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Háppen
m -s, - кава́лак (якой-н. ежы)
éinen ~ tun* — адкусі́ць кава́лачак
sich (D) den ~ nicht entgéhen* lássen* — не ўпусціць сваёй до́лі
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
wybredny
wybredn|y
1. пераборлівы, патрабавальны;
~y w jedzeniu — пераборлівы ў ежы;
2. вытанчаны;
~e potrawy — вытанчаныя стравы
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)