азвярэ́лы, ‑ая, ‑ае.

Злы, шалёны, раз’юшаны. Азвярэлыя карнікі палілі навакольныя вёскі, расстрэльвалі жанчын, дзяцей. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перапужа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.

Моцна спужаць, напужаць; перапалохаць. — Ціха ты! Дзяцей перапужаеш! Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спе́сціць, спешчу, спесціш, спесціць; зак., каго-што.

Сапсаваць празмернымі пяшчотамі; зрабіць распешчаным, капрызным. Спесціць дзяцей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сурдапедаго́гіка, ‑і, ДМ ‑гіцы, ж.

Навука пра выхаванне і навучанне дзяцей з парушэннямі слыху.

[Ад лац. surdus — глухі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вазі́ць несов.

1. вози́ть;

2. ката́ть;

в. дзяце́й у аўтамабі́лі — ката́ть дете́й в автомоби́ле

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Пуцо́к ’penis’ (КСТ). Магчыма, фанетычны варыянт да пыцо́к (гл.), параўн., аднак, укр. пу́цка ’membrum virile’, арг. пу́ца ’тс’ (< рум. puţa ’penis’), славен. puca ’penis (у малых дзяцей)’ (< істрыйск. puţă ’тс’), апошняе Скок (2, 88) выводзіць з лац. *pūttium ад puttus ’дзіця’. Параўн. таксама пе́цік ’penis (у дзяцей)’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

развезти́​I сов. разве́зці, мног. паразво́зіць;

развезти́ дете́й по дома́м разве́зці (паразво́зіць) дзяце́й па дама́х.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

bálgen

vt (sich) бі́цца, дурэць, гуля́ць (пра дзяцей маладых жывёл)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

kídnappen

['kitnεpən]

vt кра́сці, выкрада́ць (людзей, часцей дзяцей, дзеля выкупу, шантажу)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

◎ Лашака́ ’падскокваючы (пра дзяцей, жывёлу)’ (калінк., З нар. сл.). Адназоўнікавае прыслоўе. Да лата (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)