Памянш.-ласк.да шчыліна; невялікая шчыліна. Грубачка стаяла беленькая, ні шчылінкі, ні драпінкі на ёй.Ермаловіч.// Пра вочы. [Багдановіч] высокі, худы, з вузенькімі шчылінкамі праніклівых вачэй, у студэнцкай тужурцы. Густы чуб непаслухмяных цёмна-русых валасоў звісаў на лоб.Мядзёлка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Пахмыз ’зараслі, хмыз’ (Федар. 7). Рэгіяналізм. Да па‑ (< прасл.pa‑) і хмыз, для якога Трубачоў (Эт. сл., 8, 45) выводзіць прасл.хтухъ (бел.смарг.хмызнік, укр.хмиз, рус.хмыз ’дробны кустарнік, параснік’, бран.хмыс, хмыза ’дробны дождж’), роднаснае да smyzb < і.-е.*smū‑gʼ‑/*smeu‑gʼ‑(ням. Schmauch ’густы дым’, англ.smoke ’дым’).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Сіро́п ‘канцэнтраваны раствор соку’, ‘густы адвар’ (ТСБМ), сыро́п ‘тс’ (Ласт., Некр. і Байк.). Новае запазычанне, відавочна, праз рус.сиро́п ‘тс’ (параўн. Крукоўскі, Уплыў, 73, 79 і наст.) або праз польск.syrop ‘тс’. З франц.sirop ‘патака’, якое з італ.siroppo ад араб.šarab ‘напой’ (Праабражэнскі, 2, 289; Фасмер, 3, 627; ЕСУМ, 5, 243).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
jungle
[ˈdʒʌŋgəl]1.
n.
1) джу́нглі pl. only.
2) густы́ за́расьнік, гушча́р, -у́m
3) трушчо́ба f.
asphalt jungle — асфа́льтавыя трушчо́бы
2.
adj.
як джу́нглі; дзі́кі, нясво́йскі
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
БУРДО́Н
(франц. bourdon літар.густы бас),
1) бесперапыннае гучанне аднаго або некалькіх басовых гукаў нязменнай вышыні. Спалучэнне мелодыі з бурдонам — адна са стараж. формаў шматгалосся, уласцівая і бел. песеннаму і інстр. фальклору. Элементы бурдону захоўваюцца ў каляндарных і вясельных песнях некаторых раёнаў Палесся. У інстр. музыцы ўзнікае пры выкананні на варгане, дудзе, цытры, колавай ліры, скрыпцы, балалайцы і інш., што абумоўлена іх канструкцыяй — наяўнасцю адкрытых струн, бурдонных трубак і інш. Сустракаецца ў творчасці прафес. кампазітараў (арганны пункт).
2) Арганны рэгістр лабіяльнай групы сям’і флейтавых. Трубы метал., закрытыя з аднаго канца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
разрэ́джаны, ‑ая, ‑ае.
1.Дзеепрым.зал.пр.ад разрэдзіць.
2.узнач.прым. Не вельмі часты, не густы. Разрэджаныя пасевы.
3.узнач.прым. Не вельмі шчыльны, не насычаны. Разрэджаны газ. Разрэджанае паветра.// Разбаўлены, размешаны вадой. На плюшнік, на круглыя лісты лотаці пырскаюць разрэджаны торф і жоўтая ржа.Кулакоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сябрава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак., зкім і без дап.
Знаходзіцца з кім‑н. у сяброўстве. Не зважаючы на розныя густы і характары, хлопцы шчыра сябравалі з самага палку.Якімовіч.//перан. Быць неразлучным з чым‑н. Ды [Сёмка] сябраваць стаў З нейкай кніжкай, І ў рамястве — пабіў рэкорд.Лявонны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Мара́ка ’дробны дождж’ (Ян.). Пад уплывам укр.мря́ка ’густы туман з імглой’. Параўн. таксама рус.паўн.мо́рок ’дождж’, моро́ка ’хмара’, ’туман’.
Марака́ ў выразе: марака́ бярэ ’траціць прытомнасць, млець’ (Лінгв. зб.), укр.моро́ки беру́ть ’тс’, рус.пск., смал.моро́ка ’пацямненне розуму’, кур. ’прывід’, паўн. ’міраж на моры’, варон.мороки ударяют в голову ’траціць прытомнасць’. Да марока2.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Мода ’пэўныя густы, звычаі, прывычкі (асабліва ў адзенні), у грамадскім асяроддзі’ (ТСБМ, Жд. 1, Шат., Сл. ПЗБ), моды ’узор у клеткі на палатне’ (бяроз., Сл. Брэс.; ТС, Сцяц.), модзіць, модзіцца ’моднічаць, хітрыць’ (Сцяц., Сл. ПЗБ), модна, монна, модне ’незвычайна, мудрагеліста’ (Сл. ПЗБ). З польск.moda, якое пры пасрэдніцтве ням. мовы з франц.mode < лац.modus ’спосаб’, ’мера’, ’правіла’, ’прадпісанне’.