неандэрта́лец, ‑льца, м.

Від выкапнёвага чалавека, які жыў 200–35 тысяч гадоў таму назад у Еўропе, Азіі і Афрыцы.

[Ад назвы даліны Neandertal каля Дзюсельдорфа, дзе ў 1856 г. былі ўпершыню знойдзены часткі шкілета гэтага чалавека.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сла́лам, ‑а, м.

Скарасны спуск на лыжах з гары па спецыяльнай трасе як від горналыжнага спорту. Спаборніцтвы па слаламу.

[Нарв. slalom.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

profile​1 [ˈprəʊfaɪl] n.

1. про́філь, від збо́ку;

in profile у про́філь

2. апіса́нне, характары́стыка

3. біяграфі́чны на́рыс

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

радыёспо́рт, ‑у, М ‑рце, м.

Тэхнічны від спорту, які ўключае розныя спаборніцтвы з выкарыстаннем радыёапаратуры ў спалучэнні з агульнафізічнымі практыкаваннямі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фікс, ‑у, м.

Спец.

1. Устаноўленая цана на тавары.

2. Дакладна ўстаноўленая сума ўзнагароды, аплаты за які‑н. від работы.

[Ад лац. fixus — нерухомы, нязменны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эстра́да ж

1. Bühne f -, -n;

2. разм (від мастацтва) Kléinkunstbühne f -, Estráde f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

breathtaking [ˈbreθˌteɪkɪŋ] adj. які́ займа́е дух; вельмі ўража́льны, захапля́льны;

a breathtaking view of the sea захапля́льны від на мо́ра

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

davenport

[ˈdævənpɔrt]

n.

1) від до́ўгае кана́пы

2) esp. Brit. пісьмо́вы стол з шуфля́дамі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

бег, бе́гу, м.

1. Хуткае перамяшчэнне, пры якім моцна адштурхоўваюцца нагамі ад зямлі.

Б. на месцы.

Марафонскі б. (від спартыўнага спаборніцтва).

2. перан. Наогул імклівае перамяшчэнне чаго-н.

Б. часу.

|| прым. бегавы́, -а́я, -о́е.

Бегавая дарожка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

гарла́ч, ‑а, м.

Від збана з вузкім горлам. Гарлач з малаком. □ Сцюдзёнку ў гарлачах на жніва Няслі дзяўчаты ад крынічкі. Калачынскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)