табуля́тар, ‑а, м.

1. Від вылічальнай машыны.

2. Прыстасаванне ў пішучых машынках для друкавання табліц.

[Ад лац. tabula — дошка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)