defamation

[,defəˈmeɪʃən]

n.

1) зьнясла́ўленьне, абнясла́ўленьне n., дэфама́цыя f.

2) паклёп -у m.

defamation of character — кампраміта́цыя асо́бы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

particular​2 [pəˈtɪkjələ] adj.

1. асо́бы, асаблі́вы;

with particular interest з асаблі́вай ціка́ўнасцю

2. асо́бны, асо́бы;

in this particular case у да́дзеным вы́падку;

I need this par ticular book. Мне патрэбна менавіта гэтая кніга.

3. (about/over) перабо́рлівы, патрабава́льны;

He’s very particular about his food. Ён вельмі пераборлівы ў ядзе.

♦

in particular у прыва́тнасці, асаблі́ва

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

віраме́нт

(фр. virement = вяртанне)

банкавая аперацыя, звязаная з пералічэннем пэўнай грашовай сумы з бягучага рахунку адной асобы на рахунак другой асобы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

маэ́стра, нескл., м.

1. Ганаровая назва выдатнага кампазітара, музыканта або іншай творчай асобы.

2. Званне, якое прысвойваецца за мяжой выдатным шахматыстам. // Асоба, якая носіць гэта званне.

[Іт. maestro — настаўнік, майстар.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

банкру́цтва, ‑а, н.

1. Страта даўгавой плацежаздольнасці ў выніку разарэння даўжніка.

2. перан. Правал у ідэйнай, палітычнай дзейнасці якой‑н. асобы або арганізацыі. Банкруцтва палітыкі агрэсараў.

[Ад фр. banqueroute.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неприкоснове́нность

1. недатыка́льнасць, -ці ж.;

неприкоснове́нность ли́чности недатыка́льнасць асо́бы;

дипломати́ческая неприкоснове́нность дыпламатычная недатыка́льнасць;

2. непару́шнасць, -ці ж.;

3. уст., см. неприча́стность;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Паве́раны ’асоба, якая мае правы дзейнічаць ад імя якой-н. асобы або ўстановы ў афіцыйным парадку’ (ТСБМ, Др.-Падб.). З рус. пове́ренный ’тс’ (параўн. Крукоўскі, Уплыў, 71).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Піва́к ’п’яніца’ (Ян.), ’піток’ (ТС). Да піва́ць — дзеяслоў шматразовага дзеяння ад піць (гл.). Суфікс ‑ак з экспрэсіяй зніжанасці прыўносіць значэнне назвы асобы па схільнасці да адпаведнага дзеяння.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Тэ́пталь (тэ́птыль) ‘чалавек, які марудзіць’ (мёрск., З нар. сл.). Экспрэсіўнае ўтварэнне ад таптацца (гл. таптаць) з суфіксам са значэннем асобы, названай па негатыўнай прыкмеце, і варыянтным вакалізмам.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

апе́ка, -і, ДМ апе́цы, ж.

1. Нагляд за недзеяздольнымі асобамі (малалетнімі, хворымі і пад.), клопаты аб іх выхаванні, правах і пад.

Устанавіць апеку над малалетнімі.

2. зб. Установы або асобы, на якіх ускладзены такі нагляд.

3. Клопаты, утрыманне, нагляд, кантроль.

Бацькоўская а.

Выйсці з-пад апекі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)