dentist [ˈdentɪst] n. стамато́лаг, зубны́ ўра́ч

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ура́ч м. Arzt m -es, Ärzte;

жанчы́на ўра́ч Ärztin f -, -nen;

ветэрына́рны ўра́ч Tíerarzt m;

гало́ўны ўра́ч Chefarzt [´ʃɛf-] m;

дзіця́чы ўра́ч Kínderarzt m;

дыспансе́рны ўра́ч Fürsorgearzt m;

зубны́ ўра́ч Záhnarzt m;

саніта́рны ўра́ч Hygi¦énearzt m;

фізкульту́рны ўра́ч Spórtarzt m;

ура́ч-тэрапе́ўт Interníst m -en, -en, Fácharzt für ínnere Kránkheiten

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ваенура́ч, ‑а, м.

Ваенны ўрач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

галоўура́ч, ‑а, м.

Галоўны ўрач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

санура́ч, ‑а, м.

Санітарны ўрач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лейб-ме́дык, ‑а, м.

Прыдворны ўрач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ле́чачы прил. ле́чащий;

л. ўрач — ле́чащий врач

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

general practitioner [ˌdʒenrəlprækˈtɪʃənə] n. участко́вы ўрач, ура́ч шыро́кага про́філю

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

урачы́ха, ‑і, ДМ ‑чысе, ж.

Разм. Жанчына-ўрач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ветвра́ч (ветерина́рный врач) ветура́ч, -ча м. (ветэрына́рны ўрач).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)