Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Саката́ць ’сакатаць’ (БРС, Нас., Шат., Касп., Сцяшк., Гарэц., Шн., Янк. 3.. Інстр. 2, 3, Зн., дыс.), сокоті́ты ’раўнамерна, хораша пастукваць (пра новы воз)’ (Нар. лекс.). Рус.сокота́ць ’балбатаць (як сарока), гагатаць’, ’кудахтаць’. Звязваюць з слав.*sokъ ’ісцец, выведнік, лазутчык’, рус.са́кать ’перагаворвацца’, балг.са́кам ’патрабую, хачу’ і далей з літ.sakýti, sakaũ ’гаварыць’ (Мікуцкі, 70, 365), лат.sacît, saku ’тс’, лац.in‑seque ’абвясці’, ст.-в.-ням.sagên ’гаварыць’, грэч.ένισπου ’скажы’ (Траўтман, 255; Фрэнкель, ZfslPh, 20, 51; гл. таксама Фасмер, 3, 708, там жа і іншая літ.). Сюды ж со́кот — дэвербатыў ад сакатаць і сакату́ха ’курыца’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Kläger
m -s, - юрыд. ска́ржнік, ісце́ц, пацярпе́лы
als ~ áuftreten* — выступа́ць у я́касці пацярпе́лага [ісца́]
◊ wo kein ~ ist, da ist auch kein Ríchter — на няма́ i су́ду няма́
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
powód
pow|ód
м.
1. ~odu — прычына, падстава;
z ~odu — па прычыне;
~ód do kłótni — прычына для сваркі;
bez ~odu — без дай-прычыны;
2. ~odu — повад (частка вупражы);
3.юр. пазоўнік, ісцец
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
klágen
vi
1) (überA) ска́рдзіцца, нарака́ць (на каго-н., на што-н.)
2) (umA) апла́кваць (каго-н.)
3) (gegenA) падава́ць у суд (на каго-н.)
auf Schádenersatz ~ — пада́ць іск [ска́ргу] аб спагна́нні страт
der klágende Teil — ісце́ц
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
АБАВЯ́ЗАК ДАКА́ЗВАЦЬ
(лац. onus probandi) у судаводстве, патрабаванне да ўдзельнікаў працэсу даказаць і абгрунтаваць наяўнасць тых ці інш. акалічнасцяў, істотных для вырашэння справы. На Беларусі абавязак даказваць у крымін. працэсе ляжыць на дзярж. органах і службовых асобах, якія абвінавачваюць асобу ў злачынстве. Суд, пракурор, следчы і асоба, якая праводзіць дазнанне, абавязаны выявіць акалічнасці, што выкрываюць ці апраўдваюць абвінавачанага, а таксама абцяжваюць ці змякчаюць яго віну. Яны не маюць права перакладваць абавязак даказваць на абвінавачанага (падсуднага),
і ён не павінен даказваць сваю невінаватасць. У цывільным працэсе кожны бок павінен даказаць акалічнасці, на якія ён спасылаецца як на падставу сваіх патрабаванняў і пярэчанняў. Напр., ісцец абавязаны даказаць і абгрунтаваць факты, якія складаюць падставу іску. Адказчык абавязаны даказаць факты, якія пацвярджаюць яго пярэчанні супраць іску. Характэрная рыса суд. даказвання ў цывільным працэсе — тое, што не толькі бакі і інш. асобы, якія ўдзельнічаюць у справе, абавязаны прадстаўляць доказы ў пацвярджэнне сваіх патрабаванняў і пярэчанняў, але і суд з мэтай высвятлення аб’ектыўнай ісціны і вынясення правасуднага рашэння ў неабходных выпадках павінен збіраць доказы па сваёй ініцыятыве.