цывільны іск

т. 17, с. 139

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

иск юр. іск, род. і́ску м.;

возбужда́ть, возбуди́ть иск про́тив (кого) узбуджа́ць, узбудзі́ць іск су́праць (каго);

предъявля́ть иск (кому) прад’яўля́ць іск (каму);

отказа́ть в иске адмо́віць у і́ску;

удовлетвори́ть иск задаво́ліць іск;

встре́чный иск сустрэ́чны іск.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ісце́ц, істца́, мн. істцы́, істцо́ў, м.

Асоба або арганізацыя, якія прад’яўляюць іск; проціл. адказчык.

|| ж. ісці́ца, -ы, мн. -ы, -ці́ц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ісце́ц, істца, м.

Асоба, якая прад’яўляе іск; проціл. адказчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кля́ўза, ‑ы, ж.

1. Уст. Прыдзірлівы дробны судовы іск.

2. Разм. Ілжывая дробязная скарга; нагавор, паклёп.

[Ад лац. clausula — агаворка, дадатковы артыкул.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кля́ўза, -ы, мн. -ы, кляўз і -аў, ж.

1. Дробязная прыдзірлівая скарга; нагавор, паклёп (разм.).

Сорамна займацца кляўзамі.

2. Прыдзірлівы дробны судовы іск (уст.).

|| прым. кля́ўзны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

suit​2 [s(j)u:t] n. law іск, судо́вая спра́ва;

bring/fill a suit against smb. прад’яўля́ць іск каму́-н.;

a criminal suit крыміна́льная спра́ва

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

lawsuit [ˈlɔ:s(j)u:t] n. судо́вы працэ́с;

bring in a lawsuit прад’яўля́ць іск

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

powództwo

н. юр. іск; пазоў;

wytoczyć powództwo — прад’явіць іск, выставіць пазоў

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

адка́зчык, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Асоба, якой прад’яўлены судовы іск.

Удзел у справе істца і адказчыка.

2. Той, хто нясе адказнасць, адказвае за што-н. (разм.).

Брыгадзір за ўсё а.

|| ж. адка́зчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)