Ту́вава-ту́вава — імітацыя ігры на гармоніку (Сцяц.). Гукапераймальнае.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
подража́ние ср.
1. (действие) перайма́нне, -ння ср. (каго, чаго); імітава́нне, -ння ср., іміта́цыя, -цыі ж. (каго, чаго); насле́даванне, -ння ср. (каму, чаму); см. подража́ть;
2. (о произведении) насле́даванне, -ння ср.;
3. (имитация — об изделии) іміта́цыя, -цыі ж. (чаго, пад што);
подража́ние мра́мору іміта́цыя ма́рмуру (пад ма́рмур);
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
Kúnstleder
n -s, - шту́чная ску́ра, іміта́цыя ску́ры
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Тугугу́-тугугу́ — імітацыя гучання пастухоўскай трубы (ТС), параўн. рус. смал. тугу́ ‘тс’. Гукаперайманне.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ты́ры-ты́ры ‘імітацыя ігры на скрыпцы’: тыры‑тыры скрыпачка (Дзіц. фальклор). Гукаперайманне, параўн. тылі-тылі ‘тс’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Піць-палоць 1 — імітацыя песні перапёлкі (карэліц., ЖНС). Гукапераймальнае пры ад’ідэацыі слоў піць і палоць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Krímmer
m -s, - кара́куль (футра ці яго імітацыя)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Náchbildung
f -, -en імітава́нне, іміта́цыя, падро́бка, мадэ́ль, маке́т
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
перайма́нне н
1. юрыд (наследаванне) Érblichkeit f -;
2. (імітацыя) Náchahmung f -, Imitatión f -, -en
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Тарэ́нчыць ’несці што-небудзь аб’ёмнае і цяжкае перад сабой’ (Сцяшк. Сл., Гіл.). Да тарочыць 1 з экспрэсіўнай назалізацыяй (імітацыя польскага вымаўлення?).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)