ланге́т

(фр. languette = язычок)

страва з мяса (выразкі), нарэзанага тонкімі прадаўгаватымі кавалкамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

reed [ri:d] n.

1. bot. трыснёг, трысцё, чаро́т

2. mus. жале́йка, ду́дка; язычо́к;

the reeds of the orchestra язычко́выя інструме́нты арке́стра

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

чаява́ць, чаюю, чаюеш, чаюе; незак.

Разм. Піць чай; праводзіць час за піццём чаю. На стале ледзь чутна звінеў самавар, дрыжаў язычок плашкі, а ездавыя ў сподніх з расхрыстанымі грудзьмі сарочках сядзелі на нарах адзін насупраць аднаго і, гучна студзячы кіпяток, абліваючыся потам, чаявалі. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

увуля́рны

(ад лац. uvula = язычок мяккага паднябення)

лінгв. які вымаўляецца пры актыўным удзеле мяккага паднябення і язычка (напр. у-ыя зычныя).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кля́мка, ‑і, ДМ ‑мцы; Р мн. ‑мак; ж.

Прыстасаванне, з дапамогай якога адчыняюць і зачыняюць дзверы. [Рашчэня] націснуў на язычок клямкі і крануў локцем брамку. Пальчэўскі. Міхал паціснуў клямку і пераступіў парог сянец. Васілевіч. // Дзвярная зашчэпка, якая надзяваецца на прабой і прыціскаецца замком або затычкай. Спяшаючыся, [Пракоп] зашчапіў дзверы на клямку і заткнуў у прабой дубовы калок-затычку. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

języczek

języcz|ek

м. язычок;

być ~kiem u wagi перан. мець вырашальнае значэнне; адыгрываць вырашальную ролю

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Lásche

f -, -n

1) язычо́к (чаравіка)

2) тэх. накла́дка

3) клін (у вопратцы); кла́пан (кішэні)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Zünglein

n -s, -

1) язычо́к

2) стрэ́лка (вагаў)

◊ das ~ an der Wáage sein — выко́нваць [ігра́ць] раша́ючую ро́лю

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

reed

[ri:d]

1.

n.

1) трысьцё n., трысьнёг -ягу́ m.

2) бёрда -а n. (у кро́снах)

3) язычо́к -ка́ m. (у музы́чных інструмэ́нтах)

2.

adj.

1) трысьцёвы

2) язычко́вы

•

- reeds

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

tongue [tʌŋ] n.

1. язы́к

2. мо́ва; гаво́рка; маўленне;

the mother tongue ро́дная мо́ва, ма́тчына мо́ва

3. язы́к; язычо́к (абутку, полымя, агню)

♦

hold one’s tongue dated трыма́ць язы́к за зуба́мі, маўча́ць;

with (one’s) tongue in (one’s) cheek няшчы́ра; насме́шліва, ірані́чна;

loose smb.’s tongue развяза́ць каму́-н. язы́к

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)