бало́нка

‘шыба; старонка кнігі’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. бало́нка бало́нкі
Р. бало́нкі бало́нак
Д. бало́нцы бало́нкам
В. бало́нку бало́нкі
Т. бало́нкай
бало́нкаю		 бало́нкамі
М. бало́нцы бало́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

szyba

ж. шыба;

przednia szyba — ветравое шкло;

szyba wystawowa — вітрынная шыба

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

пабі́цца, -б’ю́ся, -б’е́шся, -б’е́цца; -б’ёмся, -б’яце́ся, -б’ю́цца; пабі́ся; зак.

1. гл. біцца.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Быць разбітым, пацісканым, патоўчаным ад удараў, штуршкоў і пад.

Яблыкі пабіліся ў дарозе.

Шыба пабілася.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Вакні́ца ’аконная шыба’ (Бяльк.). Да вакно.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

windowpane

[ˈwɪndoʊpeɪn]

n.

шы́ба, шы́біна f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Fénsterscheibe

f -, -n шы́ба, шы́біна

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Glásscheibe

f -, -n шы́ба, шы́біна

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

прычэ́па, ‑ы, ДМ ‑у, Т ‑ам, м.; ДМ ‑е, Т ‑ай (‑аю), ж.

Абл. Пра таго, хто звычайна чапляецца, прыдзіраецца; прыдзіра. — Шыба выбіта!.. — заўважыў ён у 23 кватэры. — Запішыце — шыба. — Таварыш Зуб! — з папрокам, з просьбай.. адгукаўся Арцём Іванавіч. Але прычэпа, фармаліст Зуб быў непадступны. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

pane

[peɪn]

n.

шы́ба, шы́біна f. (у акне́, дзьвяра́х)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

шы́біна, ‑ы, ж.

Тое, што і шыба. Бразнула на падаконнік шкло, зазвінела на падлозе пад сталом — нехта высадзіў шыбіну ў падвойным акне. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)