щено́к м., прям., перен. шчаня́ и шчанё, -ня́ці ср., шчаню́к, -ка́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

pup [pʌp] n. шчаня́, шчанё, шчаню́к (таксама перан.);

a spaniel pup шчаня́ спаніэ́ля;

Don’t threaten me, you pup! Не пагражай мне, шчанюк!

♦

sell smb. a pup BrE, infml, dated ашука́ць каго́-н. пры про́дажы;

buy a pup BrE, infml, dated быць ашука́ным пры ку́плі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

pup

[pʌp]

n.

1) шчанё n., шчаню́к -а́ m.

2) лісянё, ваўчанё n.

3) Figur. дурны́, малады́ зазна́йка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

cub

[kʌb]

n.

1) маладо́е медзьвядзянё, ваўчанё; шчанё дзі́кага зьве́ра

2) Figur. малакасо́с -а m.; шчаню́к -а́ m.

•

- cub reporter

- cub scout

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

малакасо́с, ‑а, м.

Пагард. Пра вельмі маладога чалавека, які не ведае жыцця, не можа яшчэ стала разважаць. — Давай, давай!.. Малакасос!.. Не згубіся. Цягнецца, што цяля. У твае гады я з прыскокам... — Гэта крычыць на яго, Юрку, Акцызнік. Пташнікаў. — Ну і людзі! Рабі ім дабро, старайся, а яны табе... Хоць якія там людзі. Лёшка — шчанюк, малакасос. Асіпенка. Прызнацца, не вельмі прыемна, калі вось такі рыжаваты малакасос, як дарослы, совае нос не ў сваю справу. Даніленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

urchin

[ˈɜ:rtʃɪn]

n.

1) хлапчу́к -а́ m., падле́так -ка m.

2)

а) гарэ́за -ы m.; сваво́льнік, распу́сьнік -а m.

б) ві́сус -а m., informal шчаню́к -а́ m.

3) бе́днае, абадра́нае дзіця́

4) марскі́ во́жык

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

валачы́цца, ‑лачуся, ‑лочышся, ‑лочыцца; незак.

1. Цягнуцца па зямлі, падлозе і пад. За трактарамі валачыліся прывязаныя да іх счэпы з плугоў, баран, культыватараў, сеялак. Хадкевіч. Крывая тонкая шабля паручніка валачылася па зямлі. Скрыган. // Хадзіць услед за кім‑н. Я быў на сёмым небе і пачаў валачыцца за ім след у след, як абнаджаны шчанюк. Лужанін.

2. Разм. Вандраваць, блукаць; бадзяцца. Курачка валачыўся па вёсках і хутарах пад выглядам шаўца. Чарнышэвіч. [Мікола:] — Валачыцца тут [Капейка] хутка год. А хто, адкуль — так і не дойдзеш да ладу. Брыль. [Бацька:] — Дзе ты ноч у ноч валочышся? Навуменка.

3. за кім. Разм. пагард. Заляцацца. А што за.. [Варай] валочыцца і пры кожнай сустрэчы чэпіцца да яе гэты белабрысы брыгадзір Даніла Анішчык, Вара і не вінавата. Дуброўскі.

4. Зал. да валачыць (у 4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́цягнуцца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Выпасці з чаго‑н. ад штуршка, неасцярожнага руху; вышмаргнуцца. Выцягнулася нітка з іголкі.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Зрабіцца даўжэйшым, падоўжыцца. Агонь выцягнуўся доўгім языком, лізнуў ім высокую кучу ельніку, пранізаў яе навылёт. Васілевіч.

3. Вырасці, стаць высокім, рослым. [Хлапец] падрос, выцягнуўся, як тая сасёнка ў бары, пашырэў у плячах. Асіпенка.

4. Выцягнуць сваё цела на ўсю даўжыню; расцягнуцца. Шчанюк выцягнуўся на пяску доўгім целам сваім і ціха завыў. Чорны.

5. Выпрастаўшыся, стаць прама. Майбарада спалохана падхапіўся, выцягнуўся перад камандзірам, апраўляючы пакамечаны бушлат. Шамякін.

6. Стаць у адну лінію, размясціцца радамі, ланцугом і пад. На гэты раз тут [у інтэрнаце] .. двума радамі выцягнуліся сталы. Васілевіч. Коннікі, пяхота.. доўгім вужам выцягнуліся па лугавой дарозе. Брыль.

7. Разм. Выйсці адкуль‑, куды‑н., ледзь перастаўляючы ногі; вывалачыся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)