Verbum

анлайнавы слоўнік

шчаню́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. Тое, што і шчаня.

2. перан. Пра маладога, неспрактыкаванага чалавека (лаянк., разм.).

Як ты размаўляеш са старэйшымі, ш.!

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шчаню́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

	адз.	мн.
Н.	шчаню́к	шчанюкі́
Р.	шчанюка́	шчанюко́ў
Д.	шчанюку́	шчанюка́м
В.	шчанюка́	шчанюко́ў
Т.	шчанюко́м	шчанюка́мі
М.	шчанюку́	шчанюка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шчаню́к, -ка́ м., прям., перен. щено́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шчаню́к, ‑а, м.

1. Тое, што і шчаня. Шчанюк спачатку хацеў панюхаць вожыка: дакрануўся носам да шэрых іголак. Брыль. Шчанюк круціўся каля плота. Малы, таўсматы, на кароткіх і шырокапастаўленых лапах. Паўлаў.

2. перан. Разм. Пра маладога, неспрактыкаванага чалавека. Ханскі сын, шчанюк жаўтавухі, Праязджаў... Убачыў... Адняў... Як я мог не адчуць: ты скутая? Не пачуць здалёк: ты ў бядзе? Караткевіч. Побач з гэтым мацёрым бандытам Палітаў выглядаў шчанюком. «Маладосць». / Ужываецца як лаянка. Чыкілевіч правёў Мікіту злосным вокам... «У, шчанюк!» — працадзіў ён скрозь зубы. Колас. — Ах ты, шчанюк! — злосна прабурчаў паліцай. — Чаго крычыш на ўсю вуліцу? Самі бачым... Няхай. — Шчанюк! — зашыпеў Сімон, яшчэ раз пляснуўшы Іліко па шчацэ. Самуйлёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шчаню́к м. разм.

1. júnger Hund;

2. перан. (пра чалавека) Grünschnabel m -s, -schnäbel

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

па́щенок бран. шчаню́к, -ка́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

puppy [ˈpʌpi] n. шчаня́, шчанё, шчаню́к

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

whelp¹ [welp] n. zool. шчаню́к, шчаня́, шчанё

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

szczeniak

м.

1. шчаня, шчанюк;

2. перан. сысунок; шчанюк; блазнюк

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

кутёнок м., обл. шчаня́ и шчанё, -ня́ці ср.; шчаню́к, -ка́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)