Разм. Зачахнуць, змарнець. Зусім зачаўраў чалавек, аб’ехаў — што шкілет.Пташнікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
kościotrup
м.шкілет, касцяк
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
ігласку́рыя, ‑ых.
Тып марскіх беспазваночных жывёл, якія маюць вапнавы ўнутраны шкілет і шыны або іголкі на паверхні цела (напрыклад, марскія зоркі).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Суклёт ’каркас, шкілет’ (Ласт.). Адназоўнікавае прыставачнае ўтварэнне, гл. су- і клетка, клець.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
kościec
м.
1.шкілет;
2. касцяк
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
храстко́вы, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да храстка, з’яўляецца храстком. Храстковая клетка. Храстковая тканка.// Які складаецца з храсткоў. Храстковы пазваночнік.
2. Які мае шкілет з храстка. Храстковыя рыбы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Skelétt
n -s, -e шкіле́т
er ist zum ~ ábgemagert — ён ве́льмі схудне́ў і ператварыўся ў шкіле́т
2) карка́с, касця́к
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
◎ Ко́стур ’мыліца’ (Ян.). Укр.костур, рус.костур ’тс’, балг.костур ’шкілет, ножык’, серб.-харв.костура ’кішэнны ножык, брытва’, костур ’шкілет’, славен.kostura ’складаны нож’, польск.kostur ’касцяная палка, мыліца’, чэш.kostur ’дубінка’, славац.kostur ’нож’. Да назваў вырабаў з косці або з дрэва і косці. Прасл.kostur з kostь пры дапамозе суфікса игъ (гл. SP, 2, 26). Параўн. Трубачоў, Эт. сл., 11, 165–166.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Geríppe
n -s, -
1) шкіле́т
2) касця́к, карка́с
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
абсма́лены, ‑ая, ‑ае.
1.Дзеепрым.зал.пр.ад абсмаліць 1.
2.узнач.прым. Які падпаў пад дзеянне агню, полымя, сонца. Вакзал стаяў, як шкілет: без вокан, без страхі, абсмалены, абкураны.Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)